เช้าวันต่อมา
แป้งหอมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการง่วงงุนความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้เธอขยับเข้าไปหาความอบอุ่นที่อยู่ข้างๆก่อนจะซุกใบหน้าเข้าไปและปิดตาลงเพื่อนอนต่อแต่อยู่ ๆดวงตาคู่งามกลับเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงของภาคย์และความอบอุ่นที่เธอซุกเข้าหาก็คือแผ่นอกกว้างที่เธอซุกนอนมาตลอดทั้งคืนภายใต้ความมืดของบรรยากาศยามเช้าที่ไร้แสงไฟสองแก้มของแป้งหอมแดงเรื่อด้วยความเขินอายเธอค่อยๆขยับตัวออกเบาๆเพื่อไม่ให้รบกวนภาคย์ที่กำลังนอนหลับโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าหมอนข้างที่เธอนอนกอดมาตลอดทั้งคืนกำลังแสร้งหลับ
หมับ
“อ๊ะ” แป้งหอมอุทานด้วยความตกใจเมื่อเอวบางถูกรวบดึงรั้งเข้าไปโอบกอดใบหน้าหล่อเหลาซุกลงมาตรงซอกคอพร้อมเป่าลมหายใจอุ่นร้อนรดข้างแก้มทำเอาหัวใจดวงน้อยของเธอพลันสั่นคลอน
“จะไปไหนคะหนาวๆแบบนี้กอดกันอุ่นจะตายเมื่อคืนแป้งก็กอดพี่ภาคย์นอนแทนหมอนข้างไม่ใช่
