“แก“
ฉันเรียกยัยพิ้ง ที่กำลังเดินตรงไปที่ลิฟต์ แล้วฉันก็รีบเดินตามไป แล้วยืนรอลิฟต์ข้าง ๆ กับยัยพิ้งและยัยข้าวสวย ก่อนจะได้ยินเสียงของใครบางคน ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
“เข้าเรียนทันไหม เมื่อเช้าเห็นวิ่งใหญ่เลย”
เขาไม่ได้เอิ่ยชื่อ แต่ฉันต้องรีบหันไปมอง เพราะ เหตุการณ์ที่เขากำลังพูดถึง มันเหมือนเหตุการณ์ของฉันเมื่อเช้า
“หึ หึ”
ใบหน้าหล่อส่งยิ้มมาให้ฉัน จนฉันแอบคิดในใจว่าหล่อมาก พี่เขาหล่อมากจริง ๆ
“คนนี้แหละแกเพลย์บอยตัวพ่อ”
ยัยข้าวสวยกระซิบบอกกับฉัน นั่นทำให้ฉันต้องเหลือบตาขึ้นไปมอง ที่พี่คนตัวสูงหน้าหล่อนั้นอีกครั้ง
“ถามแล้วไม่ตอบละ“
เขายกคิ้วหน้านิ่งมองฉันอยู่อย่างนั้น
”ถามหนูหรือเปล่าคะ“
ฉันถามออกไปเพราะเขาเอาแต่มองหน้าฉันไม่เลิก
”ก็มองเธอนี่ไง ก็ต้องพูดกับเธอสิ“
”อ้อเอ่อ..เมื่อกี้ถามว่าไงนะคะ“
”หึ ก็ถามว่าเมื่อเช้าเข้าเรียนทันหรือเปล่า ฉันเห็นเธอวิ่งตั้งแต่อยู่หน้าอาคาร“
