รวบหัวรวบหางเลยดีมั้ย
- 11 -
“ยาหยี ลงไปนอนดี ๆ” ทันทีที่ฉันกระโดดขึ้นไปเกาะคอพี่ภูเหมือนลูกลิง ก็ตามมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ จากคนด้านหน้า สองมือของพี่ภูคอยแกะขาแกะแขนของฉันออก “ยาหยีได้ยินที่พี่พูดไหมเนี่ย”
“ม่ายด้ายยีน..ม่ายรู้..ม่ายฟาง” สองแขนที่ถูกพี่ภูแกะออกของฉัน เหนียวอย่างกับปลาหมึก พี่ภูใช้ความพยายามอย่างมากในการแกะมือปลาหมึกของฉันให้ออกจากรอบคอของเขา ยิ่งผู้ชายคนนี้พยายามแกะมากเท่าไหร่ ฉันก็ใช้ความพยายามในกอดรัดมากเท่านั้น “ม่ายด้ายกินหนูหร๊อก บอกเล๊ย”
“รู้ตัวไหมทำอะไรอยู่ หืม” ผู้ชายด้านหน้าหยุดทุกการกระทำของตัวเองลงราวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ปิดสวิตช์ พี่ภูยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ ฉันดันใบหน้าของตัวเองออกมามองพี่ภูเห็นว่าพี่ภูเองก็มองฉันเช่นกัน มือหนาที่ก่อนหน้านี้พยายามแกะแขนแกะขาของฉันออก บัดนี้กำลังลูบไล้ไปที่แผ่นหลังของฉันอย่างเบามือ “รู้ใช่ไหม ว่าถ้ายังไม่ลงไปจะเจอกับอะ
