พี่บอกหรอว่าเราจะกลับโรงแรม 2/2
- 7 -
ฉันได้ยินเสียงพี่ภูวางโทรศัพท์เสียงกระทบกับกระจก น่าจะวางที่โต๊ะกลมหน้าโซฟา ฉันได้ยินเสียงเท้าค่อย ๆ เดินมาที่ข้างเตียงแล้วผ้าห่มก็ถูกดึงขึ้นมาคลุมตัวฉัน ฉันรีบหลับตาลงทันที ผ่านไปสักพักก็สัมผัสได้ถึงปลายนิ้วมือค่อยๆ ปัดปอยผมที่ปิดหน้าของฉันออก ฉันรู้สึกอบอุ่นมากแบบบอกไม่ถูก เคยคิดว่าพี่ภูอาจจะเกลียดฉันหลังจากที่ฉันสร้างปัญหาไว้ให้มากมาย ฉันกลัวมากนะกลัวว่าพี่ภูจะเกลียดกลัวว่าพี่ภูจะไม่ชอบฉัน พี่ภูผละออกจากเตียงและได้ยินเสียงปิดประตูเบา ๆ ฉันค่อย ๆ ลืมตาและขยับหันไปมองที่ประตู ก็เห็นว่าพี่ภูออกไปแล้ว เฮ้อ! กลั้นหายใจแทบตาย ฉันยิ้มอย่างอารมณ์ดี จากการกระทำแสดงว่าพี่ภูไม่ได้โกรธฉันหรอก ใช่ไหม?
ฉันเผลอหลับไปเพราะความอ่อนเพลียและฤทธิ์ยา ตื่นมาเห็นพี่ภูกำลังนั่งทานอาหารอยู่ที่โซฟาข้างเตียง ฉันขยับตัวลุกขึ้นเล็กน้อย ก็เห็นว่าพี่ภูเองก็หันมามองและภาพที
