Bad engineering วิศวะร้ายลึก🔞

ตอนที่1 จุดเริ่มต้น

10.20น.คณะวิศวกรรมศาสตร์

"ตาลวันนี้ไปนั่งกินข้าวกับรันย์ได้มั้ย"

นิชาเพื่อนสาวสุดสวยของฉันชวน เธอมีแฟนเป็นเพื่อนสนิทที่ทั้งหล่อ รวย เพอร์เฟคไปหมดทุกอย่างจนฉันรู้สึกอิจฉา อีกอย่างในกลุ่มแฟนเธอมีผู้ชายหล่อมากๆอีกสามคน ทั้งหมดเป็นกลุ่มหนุ่มฮอตที่สาวๆเกือบทั้งมหาลัยหมายปอง

ส่วนฉันชื่อลูกตาลเรียนคณะวิศวกรรมศาตร์เพราะอยากหลีกหนีจากกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่มักจะชอบทำตัวงี่เง่าใส่กัน ซึ่งมันไม่เหมาะกับนิสัยแบบฉันเลย

ชีวิตฉันก็มีแต่แม่เพียงคนเดียว ส่วนพ่อฉันไม่เคยเจอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร แม่ไม่เคยพูดเรื่องพ่อให้ฉันฟัง และตัวฉันเองก็ไม่เคยถามให้แม่ลำบากใจ

แม่ฉันเป็นแม่บ้านทำความสะอาดรีสอร์ทที่ชลบุรี ท่านเลี้ยงดูฉันมาด้วยความลำบาก ฉันรู้ว่าท่านเหนื่อยมากแค่ไหน ฉันเลยตั้งใจเรียนเพื่อให้ท่านได้สบายในวันข้างหน้า

ฉันเรียนเก่งเลยได้ทุนการศึกษามาเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง มหาลัยลูกคนรวยฉันเลยยิ่งไม่มีเพื่อนๆที่ฉันมีเพียงคนเดียวคือนิชา เธอก็คือเด็กทุนเหมือนกันกับฉัน ที่แรกเราแค่ได้ทำรายงานคู่กัน แต่คุยกันได้เพราะเธอไม่เคยรังเกียจหรือพูดจาดูถูกฉัน ทั้งที่เธอมีเพื่อนสนิทเป็นถึงหนุ่มหล่อสี่คน และหนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ แต่พอขึ้นปีสอง นิชาเลือกที่จะมานั่งและไปไหนๆกับฉัน เธอให้เหตุผลว่าอยากมีเวลาที่ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้หญิงบ้าง ซึ่งตอนแรกแฟนเธอก็ไม่ยอมมักจะงอนกันเป็นประจำ แต่สุดท้ายเขาก็เข้าใจเพราะรักเธอมาก ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ

"ฉันไม่ไปได้ไหมอ่ะแก ถ้าไงแกไปเถอะค่อยเจอกันตอนคาบเรียนก็ได้"

"ไม่เอาถ้าแกไม่ไป งั้นฉันกินข้าวกับแกเหมือนเดิม ถ้าฉันไปแกจะกินข้าวกับใคร"

เธอตอบพร้อมกับมือกดขยุกขยิกที่ปุ่มโทรศัพท์ เดาว่าเธอน่าจะส่งข้อความบอกรันย์แฟนหนุ่มของเธอ

ถึงแม้ว่าเราจะรู้จักชื่อกันและเรียนคณะเดียวกันแต่เชื่อไหม ฉันกับกลุ่มสี่หนุ่มหล่อของคณะไม่เคยคุยกันเลย พวกเขาไม่เคยคุยกับฉันหรือแม้แต่สนใจฉันเดาว่าบางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้จักชื่อฉันเลยก็ได้

"รันย์ว่าไงอ่ะแก"

"ก็งอนนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยกลับไปง้อที่ห้อง"

"ไม่อยากให้แกต้องทะเลาะกับแฟนเพราะฉันนะนิ"

ฉันรู้สึกไม่ดี หากว่าเพื่อนต้องทะเลาะกับแฟนบ่อยๆเพราะไม่ได้ไปไหนด้วยกัน

"ไม่หรอก รันย์เขาแกล้งโกรธเพื่อให้ฉันง้อหรอก"

"หึ ง้อแบบไหน ง้อแบบนั้นรึเปล่า"

ฉันเอ่ยกระซิบริมหูนิชาทำให้เธอหัวเราะคิกๆ ออกมา ถึงแม้ไม่เคยมีแฟนแต่ฉันรู้หรอกว่าคนมีแฟนเขาต้องง้อกันยังไง

"นี่เดี๋ยวนี้หัดแก่แดดนะเราอ่ะ"

เธอตีแขนฉันแก้เขิน แน่ล่ะสิฉันไม่เคยมีแฟนไม่สิพูดให้ถูกไม่เคยมีผู้ชายมาจีบฉันเลย แต่ฉันเข้าใจนะฉันไม่ได้สวยเหมือนนิชา ผิวฉันออกจะขาวซีด และหน้าฉันก็ไม่ได้เป็นแบบที่ผู้ชายนิยม ผู้หญิงตาโตๆ ปากอิ่มๆซึ่งตรงกันข้ามกับฉัน ที่มีตาสองชั้นก็จริงแต่ไม่ได้โตชวนมอง พูดง่ายๆหน้าตาฉันออกจะธรรมดา

12.05น. ณ.โรงอาหารคณะวิศวะ

ขณะที่ฉันกำลังยืนต่อแถวซื้อข้าวแกงร้านประจำ ก็ได้ยินผู้หญิงที่ต่อแถวด้านหลังฉันพูดเรื่องหนึ่งขึ้นมา

"วันนี้ฉันมีนัดกับภีม"คนที่ยืนข้างหลังฉันพูดแม้จะไม่ได้ดังมากแต่ฉันได้ยินชัดเต็มสองหู

"ว้ายยย จริงเหรอคบกันหรือว่าเขาจีบ"

"ฮึ แกน่าจะรู้นิสัยเขานะใครๆก็พูดกันให้ทั่วเขาไม่เคยจริงจังกับใคร"เดาว่าน่าจะมีสามคนที่ยืนคุยกันอยู่แต่ฉันไม่กล้าหันไปมอง

"ถึงเขาจะมาหลอกกินฉันหรือว่าไง ฉันก็เต็มใจจ๊ะ"

ถึงประโยคนี้ฉันเลยต้องเหล่หางตาไปมองนิดหน่อย เธอเป็นผู้หญิงที่สวยนะ เหมือนจะเป็นดาวคณะอะไรนี่แหละ ฉันเหมือนเคยเห็นเธอในเว็บมหาลัย แต่คำพูดคำจาที่ว่ายอมนอนกับเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าทำไมเธอถึงต้องทำตัวไร้ค่าแบบนี้

"แต่ไหนๆจะกินฉันแล้วก็ขอเอาให้คุ้มหน่อยเหอะ เผลอๆอยากจะขอเป็นเด็กเลี้ยงเขาด้วยจะได้สบาย รวยซะขนาดนั้น"เพื่อนเธอทั้ง2คนเงียบไปแล้วเดาว่าคงอึ้งรับประทานไปเหมือนฉัน ไม่คิดว่าคนสวยๆหน้าตาดีๆ จะยอมเป็นเด็กเลี้ยงของเด็กมหาลัยเหมือนกัน

"ระวังไว้ล่ะกัน ไปเผลอใจให้กับผู้ชายที่เขาไม่เห็นค่าแกจะเสียใจนะมีนา"เพื่อนเธอคนหนึ่งเตือนสติ แล้วก็เงียบกันไป บวกกับถึงคิงฉันพอดีเลยไม่ได้สนใจฟังต่อ

เมื่อซื้อข้าวเสร็จฉันเดินมาที่โต๊ะที่นิชานั่งอยู่ ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเจอกลุ่มแฟนเธอมานั่งด้วย

และหนึ่งในนั้นคือคนที่อยู่ในบทสนทนาของสาวๆกลุ่มเมื่อกี้ ทำให้เธอหันไปสบตากับเขาแวบหนึ่ง แต่แค่แวบหนึ่งจริงๆ เป็นเธอเองที่ไม่สามารถสู้สายตาเขาได้

มันไม่ได้เขินเพียงแต่พอรับรู้เรื่องราวเมื่อกี้มาทำให้เธอรู้สึกกลัวและคิดว่าผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป

"ให้พวกเขานั่งด้วยนะ ที่มันเต็มนะ"

นิชาอธิบายซึ่งฉันก็พยักหน้าเข้าใจ เพราะโรงอาหารคณะตอนเที่ยงคนแน่นมาก

ฉันรีบก้มหน้าก้มตากิน ไม่ได้สนใจใคร แต่ฉันรู้สึกมีคนมองฉันอยู่ตลอดแต่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองใครเลย จนมีบทสนทนาเกี่ยวกับฉัน

"วิชาอาจารย์ต้อม เขาให้จับกลุ่ม6คน ให้ลูกตาลมาอยู่กลุ่มเรานะ"

ฉันได้ยินนิชาถามเพื่อนในกลุ่มเธอซึ่งฉันรีบสะกิดที่ขาเธอ ส่งสัญญาณว่าไม่เป็นไร

"ทำไมแล้วแกจะไปอยู่กับพวกเฟิร์สเหรอ พวกนั้นก็มี6คนแล้วนะ"

นิชาหวังดีฉันรู้แต่ฉันกลัวพวกเขาจะไม่อยากให้ฉันอยู่มากกว่า ทำให้ตอนนี้ทุกสายตาจ้องมองมาที่ฉัน

"เอ่อ เดี๋ยวฉันไปถามเพื่อนในห้องเองก็ได้เผื่อมีกลุ่มใครว่าง"

ฉันตอบพลางหลบสายตาทุกคน ไม่อยากทำให้พวกเขาลำบากใจ

"ทำไมเธอกลัวพวกเราเป็นประเภทโยนงานให้เธอทำคนเดียวรึไง ถึงไม่อยากอยู่กลุ่มเดียวกัน"

เวียร์เป็นคนที่เอ่ยขึ้นมา จนนิชาต้องตีแขนให้เขาเงียบ"ไม่ใช่หรอกตาลเขาแค่เกรงใจพวกนาย"

"เกรงใจอะไร งานกลุ่มก็ต้องทำด้วยกันไม่ได้ใส่ชื่อให้ฟรีๆซะหน่อย"ภีมเอ่ย

ฉันหันไปสบตาคนพูด ฉันจับสายตาและน้ำเสียงได้ว่าเขาไม่ชอบฉัน แน่สิผู้ชายเจ้าเสน่ห์แบบเขาคงชอบแต่ผู้หญิงสวยๆ คิดมาถึงตรงนี้ฉันก็เม้มปากเข้าหากัน รู้สึกอายยังไงก็ไม่รู้ที่โดนผู้ชายคนหนึ่งมองแบบนี้

"นะตาลนะ แกไม่ต้องไปหากลุ่มคนอื่นหรอก เดี๋ยวก็โดนเอาเปรียบอีก ฉันรับรองพวกนี้ถึงจะดูวันๆไม่ค่อยสนใจอะไร บ้าผู้หญิงไปวันๆ แต่เรื่องงานกลุ่มพวกเขาไม่เคยเอาเปรียบใคร"

ฉันพยักหน้าเข้าใจ แม้จะไม่อยากอยู่กลุ่มนี้แต่คงปฏิเสธไม่ได้แล้ว

"เดี๋ยวนี้ปากเก่งว่ะ รันย์มึงจัดการที"เอ็มพูดหยอกนิชา เธอเลยโดนแฟนหนุ่มเขกหัวไปหนึ่งทีโทษฐานหลอกด่าพวกเขา

ฉันรีบกินไม่อยากสบกับนัยน์ตาสีดำสนิทที่มองมา ฉันไม่ได้กลัวแค่ไม่ค่อยชอบผู้ชายที่มองผู้หญิงเป็นของเล่น ถึงว่าฉันเดินผ่านลานจอดรถหลังคณะมักจะเจอเขาออกไปกับผู้หญิงที่ไม่เคยซ้ำหน้าสักวัน

เชื่อมั้ย? ฉันเจอเขาบ่อยๆ แต่เขาไม่เคยทักทายฉันเลยแรกๆฉันก็เคยยิ้มทักทายเพราะเห็นว่าเขากับฉันอยู่คณะเดียวกัน แต่เขาคงไม่อยากผูกมิตรกับฉันเท่าไหร่

"เธอมีเลคเชอร์ของอาจารย์กอล์ฟมั้ย ขอยืมหน่อยสิ ได้ข่าวว่าเธอลายมือสวย"เอ็มที่นั่งอยู่ข้างฉันสะกิดถาม

"มีสิ"ฉันหยิบเลคเชอร์ส่งให้เอ็ม

ในสามคนนี้เอ็มดูจะเป็นคนเฟรนด์ลี่เข้าถึงง่าย เขามักจะยิ้มให้ฉันบ่อยๆ เวลาเราบังเอิญเจอกันนอกห้องเรียน

"เชี่ย!! สวยจริงด้วย จดละเอียดด้วย มึงเสร็จแล้วกูขอต่อนะ วิชาอาจารย์กอล์ฟกูหลับทั้งคาบเลย มึงเอาด้วยมั้ยไอ้ภีม"

"มึงทำเหมือนเป็นของตัวเองเลยไอ้เวียร์ ควรถามเจ้าของเขาก่อนมั้ย"

"ได้รึเปล่าลูกตาล ให้ยืมต่อได้รึเปล่า"

"อืม ได้สิขอแค่อย่าทำหายก็พอ"

"เห็นมั้ย ใครจะใจดำเหมือนมึง แม่งมีไรดีๆไม่เคยแบ่งกู"

"หึ หึ นี่มึงหมายถึงของกินใช่มั้ย"

"เออของกินไอ้เวร ไอ้รันย์มึงเป็นพยานนะ ไอ้เอ็มด้วย ไอ้เหี้ยภีมแม่งขี้เหนียว แอบแดกคนเดียวตลอด"

"เออกูจดไว้ให้มึงแล้ว"