“ก็สมควร... โทษฐานที่คุณละเมิดสิทธิ์คนอื่นด้วยการแอบถ่ายอย่างไร้มารยาท”
วดีตกใจ ทำหน้าเซ็ง จอห์นยื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้หล่อน จากนั้นก็รีบไปหาสายป่าน เขาไม่อยากให้หล่อนเข้าใจผิด
ทว่าเมื่อมาถึงห้อง จอห์นก็มีอันต้องตกใจ เมื่อรู้ว่าสายป่านออกไปแล้ว
“ออกไป... ไปไหน”
จอห์นถามป้าเนียน
“กลับกรุงเทพฯ ค่ะ”
ป้าเนียนบอกตามที่สายป่านสั่งเอาไว้
“อะไรนะ... ไปได้ยังไง ใครไปส่ง... ใครอนุญาตให้กลับ”
จอห์นเสียงดัง
“ก็คุณป่านบอกว่าคุณจอห์นรู้แล้วนี่คะ... ป้าก็เลยบอกให้ลุงดำไปส่งที่ท่ารถทัวร์... เอ่อ ก็ป้าไม่รู้นี่นาว่าคุณจอห์นไม่อยากให้หนูป่านกลับ”
“ไปนานหรือยัง?”
จอห์นกำลังคิดว่าเขาจะตามหล่อนกลับมาได้ยังไง
“ก็นาน... เอ่อ... ตั้งแต่คุณกับคุณวดีพากันขึ้นไปเล่นจ้ำจี้กันบนห้องนั่นแหละค่ะ”
ป้าเนียนตอบ ตอกย้ำให้หนุ่มใหญ่ได้คิด จอห์นรู้ว่าสายป่านคงเสียใจมากที่ผลักประตูเข้าไปเห็นภาพบาดตาบาดใจ ในขณะที่
