ตอนที่7 สอบติดแล้ว
1176 Words
-วันประกาศผลสอบเข้ามหาลัย-
คาเฟ่ ChiChi
พาฝันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเข้าไปยังเว็บไซต์ที่ลงประกาศผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัย มือเรียวค่อยๆกดเลื่อนดูรายชื่อของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อ ลุ้นสุดๆลุ้นจนเสียงหัวใจแทบจะหลุดออกมาเต้นรัวๆข้างนอกและแล้วเธอก็พบเข้ากับรายชื่อของตัวเอง
มือเรียวยกขึ้นสะกิดไปยังไหล่บางของเพื่อนสนิทที่กำลังเลื่อนดูรายชื่อของตัวเองผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์มือถือไม่ต่างกันกับพาฝัน “พลอย~ เราสอบเข้าคณะที่เราเลือกได้แล้ว!!”
“กรี๊ด~ เหมือนกัน นะ..นี่ไง ฉันตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมดแล้ว” พลอยเห็นรายชื่อของตัวเองแล้วก็กรีดร้องขึ้นด้วยความดีใจพร้อมกับยืนโทรศัพท์มือถือไปให้พาฝันได้ดูว่าเธอเองก็สอบติดในคณะบริหารแล้วเช่นกัน
“พวกเราจะเป็นนักศึกษาปี1 กันแล้ว” พาฝันยิ้มจนแก้มปริดีใจอย่างถึงที่สุดที่มีวันนี้ วันที่พวกเธอสอบติดในคณะที่เลือกและคาดหวังเอาไว้ตั้งแต่แรก
“เออแล้วนี่แกได้บอกกับพ่อแม่เรื่องย้ายออกมาอยู่หออย่างที่ฉันบอกมั้ย..ฝัน”
“เรารอผลสอบออกก่อนแล้วถึงจะขอพ่อกับแม่น่ะแต่พวกท่านคงให้อยู่แล้วเพราะจากบ้านเราไปมหาลัยไกลมากเลย พวกเราไปหารค่าห้องกันนะ..พลอย”
“จัดไปวัยรุ่น” ทั้งคู่บีบมือให้กำลังใจกันและกันในไม่ช้าทั้งพาฝันและพลอยจะได้ทดลองใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยกันแล้วซินะ
บ้านพิริยานุสรณ์
พาฝันเดินเข้ามาในบ้านแล้วรีบวิ่งไปกอดพ่อของเธอที่กำลังนั่งเลื่อนดูข่าวสารในไอแพดเครื่องหรู
“คุณพ่อ ฝันสอบเข้าที่มหาลัย AC ได้แล้วนะคะ คณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาการออกแบบเครื่องแต่งกาย ฝันดีใจที่สุดเลยค่ะ” น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยบอกให้พ่อของเธอได้รับรู้ว่าเธอนั้นทำสำเร็จแล้วสมหวังอย่างที่ตั้งใจเอาไว้
“พ่อยินดีกับทุกความสำเร็จของลูกและพร้อมที่จะสนับสนุนลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อตลอดไป” พ่อโอบกอดลูกสาว ภูมิใจเป็นอย่างมากที่ลูกสาวของเขาเก่งและแถมยังสวยมากๆอีกด้วย มือหนาค่อยๆลูบศีรษะของพาฝันด้วยความเอ็นดู
“ขอบคุณค่ะพ่อ”
“แบบนี้ต้องฉลองนะคะคุณ ถ้างั้นพวกเราออกไปฉลองนอกบ้านกันดีมั้ยคะ” แม่ที่เดินเข้ามาได้ยินพ่อกับลูกสาวกำลังคุยกันอยู่ก็เอ่ยชวนทั้งสองให้ออกไปทานอาหารกันนอกบ้านเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองความสำเร็จให้กับลูกสาวตัวน้อยของเธอ
“ดีเหมือนกัน ลูกอยากกินอะไรเป็นพิเศษบ้างมั้ย” พ่อพยักหน้าเห็นด้วยไปกับความคิดของแม่ เขาหันไปถามลูกสาวคนสวยว่าเจ้าตัวอยากกินอะไร เขาให้สิทธิ์เธอเลือกได้เต็มที่เลย
“ฝันอยากกินกุ้งแม่น้ำค่ะ ตัวโตๆ คงจะหวานอร่อยน่าดู” พาฝันครุ่นคิดถึงอาหารที่อยากกินมากที่สุดในตอนนี้แล้วก็นึกไปถึงกุ้ง กุ้งแม่น้ำตัวโตๆมันเยิ้มๆน่ากินที่สุด เธอจึงเอ่ยบอกกับผู้เป็นพ่อออกไปพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายด้วยความอยากกิน
“หึ! งั้นไปกัน วันนี้พ่อจะจัดกุ้งให้ลูกกินให้เต็มที่” พ่อกลั้วขำหัวเราะในลำคอเมื่อได้เห็นท่าทีของลูกสาวที่อยากกินกุ้งจนออกนอกหน้า
-ร้านอาหารริมแม่น้ำ-
พ่อสั่งเมนูอาหารเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมดและมีเมนูที่พาฝันอยากกินมากที่สุดนั่นก็คือ กุ้งแม่น้ำย่างเนยพร้อมน้ำจิ้มซีฟู้ด เด็กสาวไม่รอช้ารีบหยิบกุ้งตัวโตนำมาวางเอาไว้ที่จานของตัวเองและรีบแกะเปลือกกุ้งออกจนหมด
เธอเริ่มหยิบเนื้อกุ้งย่างเนยเข้าปากแล้วเริ่มเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ใบหน้าสวยทำสีหน้าฟิน เนื้อกุ้งที่อยู่ในปากมันช่างละมุนดีเหลือเกิน
“อร่อยถูกปากหนูมั้ย ลูกสาวแม่” แม่เอ่ยถามพาฝันที่กำลังกินกุ้งอย่างมีความสุข
“อร่อยมากเลยค่ะ ฝันดีใจที่มีวันนี้นะคะ วันที่ฝันสอบเข้าได้เรียนคณะที่ตัวเองใฝ่ฝัน” เธอยิ้มจนตาหยีแล้วกลืนกุ้งลงคอจนหมดพร้อมกับบอกพ่อและแม่ว่าวันนี้เป็นวันที่เธอดีใจมากที่สุดอีกวันหนึ่ง เป็นวันที่ความพยายามของเธอส่งผลให้เธอสำเร็จลุล่วงสอบผ่านไปได้ด้วยดี
“แม่ภูมิใจในตัวหนูมากจ้ะ”
“ขอบคุณค่ะแม่”
“พ่อกับแม่คะ ฝันมีเรื่องที่อยากจะขอ..คือว่าฝันขอไปอยู่คอนโดกับพลอยได้มั้ยคะ คือจากบ้านเราไปมหาลัยไกลมากเลยค่ะ ฝันกลัวว่าอาจจะไปเรียนไม่ทันค่ะ”
“พ่อกับแม่แล้วแต่ลูกเลย ลูกคุยกับพลอยแล้วหรือ?” แม่ยิ้มรับในเมื่อพาฝันโตเป็นสาวจนขึ้นมหาลัยแล้วก็ควรปล่อยให้เธอได้ตัดสินใจด้วยตัวเองดูบ้าง
“คุยเรียบร้อยแล้วค่ะ พวกเราจะหารค่าห้องกันคนละครึ่ง”
“นั่นลูกชายท่านประธานนี่!” และในระหว่างที่พ่อกำลังรับประทานอาหารอยู่นั้นสายตาของท่านก็ได้เหลือบมองไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามาภายในร้านอาหารแห่งนี้ พ่อจึงชี้บอกกับพวกเราสองแม่ลูกว่าผู้ชายคนนั่นก็คือลูกชายของประธานบริษัท
พาฝันรีบหันขวับไปมองยังชายหนุ่มด้านหลังเธอที่กำลังจะเดินตรงมาทางนี้อยู่พอดี เธอรีบหันกลับมาพร้อมหยิบยกเมนูอาหารขึ้นมาปิดบังใบหน้าของเธอเอาไว้เพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะยังจำเธอได้หรือเปล่า
ทั้งคู่เดินหัวเราะส่งเสียงขำขันกันโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น เดินผ่านโต๊ะของครอบครัวฉันไปนั่งลงยังโต๊ะริมสุดและดีที่พี่นายน์เขาเลือกที่จะนั่งหันหลังให้กับครอบครัวฉันส่วนผู้หญิงของเขานั่งหันหน้ามาทางฉัน เธอสวยมาก อกเป็นอก เอวเป็นเอว ให้ตายยังไงฉันก็คงไม่คิดสู้เธออย่างแน่นอนแค่นมที่แม่ให้มาก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน
ฉันต้องรีบชวนพ่อกับแม่ของฉันกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพราะกลัวเขาจะผ่านมาเห็นพวกท่านแล้วเข้ามาทักทายเอาได้
“พ่อแม่คะ พวกเรารีบกินรีบกลับบ้านกันดีกว่านะคะ ดูซิคะเหมือนฝนกำลังจะตกเลย” พาฝันรีบชักชวนพ่อกับแม่กลับทันทีเมื่อตอนนี้ฟ้าฝนเป็นใจไปกับเธอ
“จริงด้วย” แม่แหงนหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มมีฟ้าแลบแสดงถึงว่าฝนกำลังจะตกอีกในไม่ช้า ทั้งหมดรีบรับประทานอาหารและจ่ายเงินพร้อมกับเดินทางกลับบ้าน
- Writer
