แสงตะวันแดงระเรือระบายทั่วท้องฟ้า จิงจวินกลับมาถึงก็เร่งฝีสืบเท้าเดินเข้าไปในกระโจมด้วยสีหน้าอ่อนละมุน
“พี่ชายกลับมาแล้ว” ไป๋เจียเจียเอ่ยเรียกอย่างยินดี
“ฮืม พี่กลับมาแล้ว” จิงจวินชำเลืองมองไปยังโต๊ะสำรับ
“ข้าหิวมาก” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ
“ดีแล้ว หิวก็ต้องทานหากเจ้ารอพี่ต่างหากที่เป็นสิ่งที่ผิด”
ขณะนางกำนัลกำลังจะเดินไปเตรียมสำรับให้ชายหนุ่ม
“ยังไม่ต้องจัดเตรียม" จากนั้นก็เดินเข้าไปนั่งข้างไป๋เจียเจีย
“ออกไปเดินเล่นสักหน่อยดีหรือไม่ อากาศยามนี้ทำให้จิตใจสงบนัก”
“เจ้าค่ะ” ไป๋เจียเจียเอ่ยพูดพร้อมลุกขึ้นทันที นางคล้องแขนชายหนุ่มเดินออกไปข้างนอก
สองพี่น้องเดินเคียงข้างไปเรื่อย ๆ ไป๋เจียเจียหลับตารับสัมผัสสายลมที่พัดมากระทบหน้าด้วยความรู้สึกปล่อยวางผ่อนคลาย จิงจวินหันไปบอกให้เหล่านางกำนัลเดินถอยห่างออกไปก่อนที่จะหันมาคุยกับไป๋เจียเจีย
“ราชโองการเมื่อเช้า ฮ่องเต้มีรับสั
