หลังจากไป๋เจียเจียเร่งปรุงโอสถต่ออายุเพื่อให้จิงจวินส่งกลับไปยังเมืองหลวง ชดเชยให้ครอบครัวทหารที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป
นางนอนพักผ่อนภายใต้แสงตะวันลอดผ่านเข้ามาฉายทอร่างของนางให้ความรู้สึกอบอุ่น พลันก็เกิดไอดินผุดขึ้นมาจากดินโอบกอดร่างของนางอย่างอ่อนโยนบาง ๆ
จิ้งจอกน้อยไป๋หรงกระโดดขึ้นไปนั่งอยู่่ข้างกายหญิงสาว ปรายมองด้วยสีหน้ากังวล ฉีเฟยจึงพูดขึ้น
“นางกำลังหล่อหลอมกายให้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นดิน”
จิ้งจอกน้อยเอ่ยถามขึ้น
“จะเป็นอันตรายหรือไม่”
“จะอันตรายได้อย่างไร ล้วนเป็นสิ่งที่ดีสำหรับนาง”
“นางหลับไป 3 วันเต็มแล้ว”
“เจ้ากังวลเกินไปแล้ว เจ้าแค่รู้สึกไม่ดีเพราะนางช่วยเจ้าใช่หรือไม่ ทุกอย่างล้วนมีสิ่งตอบแทนหากไม่ใช่เพราะเจ้านางเองก็ไม่สามารถเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เช่นเดียวกัน"
ฉีเฟยพลางรู้สึกหงุดหงิดในความขี้ใจอ่อนของไป๋หรง จิ้งจอกน้อยหรี่ตามองฉีเฟยค้อน ส่วนไป๋เจียเจียห
