เมียแม่หม้ายของท่านประธาน

EP:10 ผู้ชายคนใหม่

แกร๊ง!~

"พี่น้ำผึ้ง!"

"อะไร เสียงดังเชียว"

"พี่ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?"

"เป็นอะไรตรงไหนนายพูดอะไรของนายเนี่ย" มาถึงได้ออสตินก็สาดคำถามใส่ฉันรัวๆ จนฉันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามไหนก่อนดี

"ตะกี้ที่ผมเลี้ยวรถเข้ามาผมเจอคนที่มาหาพี่ที่ทะเลวันนั้นด้วย เขามาหาพี่ใช่ไหมแล้วเขาไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม?"

"ไม่ ฉันไม่ได้ให้เขาเข้าบ้าน ยืนคุยกันอยู่ตรงหน้ารั้วแล้วเขาก็กลับไป"

"เฮ้อ โล่งใจไป"

"นี่นายกลัวอะไรของนายเนี่ย?"

"ผมกลัวว่าเขาจะมาทำอะไรพี่น่ะ"

"ผู้ชายคนนั้นฉันรู้จักดี เขาขี้ขลาดจะตาย ไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก"

"แต่คนแบบนี้พี่ก็อย่าไปประมาทนะครับ"

"เออน่า มันไม่มีอะไรหรอกนายไม่ต้องกังวล"

"ผมเป็นห่วงพี่จังเลย ตอนกลางวันพี่ก็อยู่บ้านคนเดียวอีก" ออสตินบ่นพึมพำขณะที่เขากำลังจัดอาหารใส่จานมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว

เด็กนี่ดูใสซื่อจะตายไปไม่เห็นจะเป็นคนเห็นแก่เงินหรือเข้ามาเพื่อหลอกเอาเงินฉันตรงไหนเลย

ฉันรู้ว่าอดีตสามีของฉันเขาพยายามพูดเพื่อให้ฉันมองออสตินในแบบที่ไม่ดี แต่ฉันก็พอจะรู้จักหมอนี่พอสมควรมันถึงทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่อดีตสามีพูดมันก็แค่คำพูดที่หวังจะให้ฉันหวาดระแวงในตัวของออสตินก็เท่านั้น

ถึงเขาจะเข้ามาเพื่อหลอกเอาเงินฉัน คนอย่างฉันก็ไม่มีอะไรให้หรอก

"พี่ครับ ไปอยู่กับผมไหม"

"พูดอะไรของนาย?"

"ก็ผมเป็นห่วงพี่นี่นา อย่างน้อยถ้าพี่ไปอยู่กับผมกลางวันก็ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้ามาไง ผมจะสบายใจกว่าถ้าพี่จะไปอยู่ที่นั่น"

"นายจะห่วงฉันเกินไปหรือเปล่าฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

"ก็เพราะห่วงพี่เกินไปนี่แหละครับผมถึงอยากให้พี่ไปอยู่กับผม"

"ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยจะไปอยู่ด้วยกันได้ยังไง อีกอย่างถ้ามีคนเห็นฉันขนข้าวของไปอยู่กับนายเขาจะมองยังไง เขาคงได้พากันมองว่าฉันเป็นพวกวัวแก่กินหญ้าอ่อน"

"ไม่มีใครมองพี่แบบนั้นหรอกครับ คอนโดของผมไม่มีคนพลุกพล่านและก็ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้หรอกครับ"

"...." ตื้อจริงๆ เลยเด็กคนนี้ ฉันรู้จักกับหมอนี่ได้ไม่เท่าไหร่เองจะให้หอบเสื้อผ้าขนข้าวของไปอยู่กับเขาแล้วมันได้ที่ไหน ถึงเราจะมีอะไรกันแล้วแต่ฉันก็ไม่ใช่พวกผู้หญิงที่จะหอบเสื้อผ้าไปอยู่กับผู้ชายที่รู้จักกันยังไม่ถึงปี

"ถ้างั้นเราก็เป็นแฟนกันสิครับ ยังไงเราสองคนก็ไม่ได้มีใครอยู่แล้วนี่นา"

"แฟน?"

"ครับแฟน ถ้าพี่ตกลงเป็นแฟนกับผมพี่ก็ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมองพี่ไม่ดีเพราะพี่ย้ายไปอยู่กับแฟนของพี่ไง"

"แล้วฉันจะได้อะไร ถ้าฉันย้ายไปอยู่กับนาย?"

"ทุกอย่างที่พี่อยากได้ผมจะพยายามหามาให้ครับ"

"จะอวดรวยว่างั้นเหอะ?"

"เปล่าครับ ผมแค่มองในมุมมองของผู้ชายคนนึงที่รักคนรักของตัวเองมาก ไม่ว่าคนรักอยากได้อะไรขอแค่มันไม่มากเกินไปผมก็จะพยายามหามาให้ได้ครับ"

"นายนี่หวานจนฉันขนลุกเลยนะ"

"กินข้าวกันดีกว่าครับ เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยตัดสินใจอีกที ถ้าพี่จะไปจริงๆ ก็เก็บข้าวของแล้วไปพร้อมกับผมคืนนี้เลย"

"....." ดูเหมือนว่าออสตินจะไม่ได้พูดเล่นๆ นะเนี่ย ถึงขั้นให้ฉันเก็บเสื้อผ้าแล้วย้ายไปพร้อมกับเขาในคืนนี้เลย

อันที่จริงบ้านหลังนี้มันก็เก่าจนฉันเคยคิดว่าฉันจะจ้างคนมารื้อบ้านทิ้งแล้วขายเป็นที่ดินเปล่าเพราะแถวนี้คนย้ายออกไปแทบจะหมดแล้ว และก็มีนายทุนเริ่มเข้ามาติดต่อขอซื้อที่เพื่อที่จะเอาไปสร้างโรงงานอีกที ฉันเองก็คิดว่าในอนาคตคงอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เพราะหากแถวนี้ถูกสร้างเป็นโรงงานก็คงเกิดเสียงดังจนอยู่ไม่ได้นั่นแหละ

"ออสติน..."

"ครับ?"

"ผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาหาเขาเป็นอดีตสามีของฉันเอง"

"อ๋อครับ"

"นายยังจำได้ใช่ไหมที่ฉันเคยบอกว่าฉันเคยโดนคนรักหักหลังไปมีชู้"

"จำได้ครับ"

"ฉันเกลียดเขาฉันไม่อยากเจอหน้ากับเขา วันนี้ที่เขามาหาฉันเราก็ทะเลาะกันอยู่ยกใหญ่เหมือนกัน ถ้าเขามาหาเรื่องนายฉันขอร้องได้ไหมว่าอย่าไปมีเรื่องกับเขาฉันไม่อยากให้หน้าที่การงานของนายมันได้รับผลกระทบไปด้วย"

"เขาจะมาหาเรื่องผมทำไมล่ะครับ?"

"ก็ฉันบอกกับเขาไปว่านายเป็นผู้ชายคนใหม่ของฉัน เขาก็เลยดูไม่ค่อยชอบนายสักเท่าไหร่น่ะ ฉันกลัวว่าเขาจะมาหาเรื่องนาย กลัวว่านายจะต้องเดือดร้อนเพราะฉัน"

"มันไม่มีอะไรหรอกครับพี่ไม่ต้องกังวลไปหรอก ถ้าเขาจะมาหาเรื่องจริงๆ ยังไงผมก็รับมือได้"

"ฉันรู้จักนิสัยของเขา เขาเป็นพวกชอบหาเรื่องและกัดไม่ปล่อย ยิ่งถ้าได้จนตรอกเมื่อไหร่เขาจะงัดวิธีมาทำลายไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม"

"แต่เท่าที่ฟังดู การที่เขาพยายามทำร้ายคนอื่นผมคิดว่าสิ่งนั้นมันจะสะท้อนกลับไปหาตัวเขามากกว่านะครับ เหมือนกับคนที่พยายามจุดไฟเผาคนอื่นแต่ไฟมันดันไหม้เผาตัวเอง"

"อืม ยังไงนายก็ดูแลตัวเองด้วยก็แล้วกัน ฉันไม่อยากให้นายต้องมาเดือดร้อนเพราะฉัน"

"ครับ ขอบคุณนะครับพี่ที่เป็นห่วงผม"

"....." ออสตินมองฉันแล้วยิ้ม ให้ตายสิทำไมฉันต้องมาเป็นห่วงเด็กนี่ด้วยล่ะ แต่เท่าที่ดูเขาน่าจะทำงานมีหน้าที่การงานตำแหน่งสูงไม่ต่างอะไรจากอดีตสามีของฉัน ฉันแค่ไม่อยากให้เขาต้องมาเดือดร้อนหรือได้รับผลกระทบเพียงเพราะฉันเป็นต้นเหตุ

ฉันแค่ไม่อยากรู้สึกผิดก็เท่านั้นเอง

...........

"ผมดีใจที่ได้มาเจอพี่ได้รู้จักกับพี่"

"นายทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า?"

"ไม่ครับ ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยยุ่งกับใคร"

"เหรอ?"

"ตั้งแต่เด็กจนโตผมอยู่ในกรอบที่พ่อกับแม่สร้างให้มาโดยตลอด ผมไม่เคยออกนอกกรอบไปเลย ทั้งตั้งใจเรียนและไม่ทำตัวเถลไถล แต่ยังดีที่พ่อกับแม่ไม่ได้บังคับผมเรื่องสาขาที่ผมอยากเรียน และก็ไม่ได้ซีเรียสหากผมเรียนได้เกรดเฉลี่ยต่ำลง"

"เหรอ ดีจังเลยนะ"

"แล้วพี่ล่ะ"

"จบ ม.6 ฉันก็เข้ามาอยู่ในกรุงเทพทำงานไปด้วยส่งตัวเองเรียนไปด้วย กว่าจะเรียนจบได้ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด"

"แต่แบบนั้นก็ดีนะครับ มันเหมือนเราได้ใช้ชีวิตในโลกกว้างไปด้วยเลย"

"อืม..."

"ผมชอบพี่เพราะพี่ทำให้ผมได้เห็นโลกกว้างที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน"

"....."

"โลกกว้างในแบบที่ผมไม่เคยเจอนะ"

"แบบไหนของนาย?"

"ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนไง จนได้มาเจอกับพี่ และพี่ก็เป็นคนเปิดโลกให้ผมเลย"

"....."

"รักพี่นะ"

"อื้อ ไม่ต้องมาหวานเลยเด็กบ้า!"