"พี่แค่รู้สึกหวงเราเข้าแล้วนี่สิ"
ตึก!
เหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจของเธอกระตุกอย่างรุนแรงหนึ่งครั้ง ถึงแม้คำพูดของเขาจะผะแผ่วและไม่เต็มเสียง แต่เพราะเขาอยู่ใกล้เธอมากเสียจนเรือนร่างแนบชิดกัน ดังนั้นเธอจึงสามารถรับรู้ทุกเส้นเสียงที่เขากำลังเอ่ยได้
"อ่า.." คนตัวเล็กหน้าแดงระเรื่อไปกับคำพูดนั้น ไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่าเขาเองก็ชอบเธอเหมือนกัน
ไม่ชอบก็คงไม่หวงใช่ไหม..
"งั้นเดี๋ยวเราไปเปลี่ยนชุด" เธอพึมพำเสียงอุบอิบ ในเมื่อเขาบอกแบบนั้นเธอเองก็ไม่อยากขัดใจ รู้สึกดีเสียด้วยที่เขาพูดคำนั้นออกมา ปกติเขามักจะเก็บงำคำพูดเหล่านี้เสมอ
พายุเมื่อได้ยินเธอบอกแบบนั้นก็ผละตัวออกจากกายหอมอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะสำรวจใบหน้าสวยของเธอว่ามีความประชดประชันอยู่ในนั้นไหม แต่ก็เห็นเพียงสีแดงระเรื่อบนใบหน้าสวยเท่านั้น ริมฝีปากจิ้มลิ้มขบเม้มเข้าหากันเป็นพักๆ เหมือนกำลังประหม่า แต่ก็ดูน่ารักจน..
อ่า.. อยากจูบ
"ไม่ต้อ
