ลานแสดงสินค้าประมูลชั้นหนึ่ง
เหยียนซั่วหรงสั่งให้หน่วยเงาช่วยกันขนทองคำออกมาห้าหีบ ตรวจตราดูจนเรียบร้อย เขากลับขึ้นไปรับสำรับเช้ากับแมวน้อยของเขายังชั้นแปด
นางแต่งกายเรียบร้อยด้วยชุดสีชมพูชุดเดิมที่นางใส่มา
เขาเดินไปนั่งเก้าอี้บุหนังเสือดาวหลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่กลางห้อง หยิบแหวนที่นางสั่งให้ทำเลียนแบบออกมาจากลิ้นชัก พร้อมกล่องกำมะหยี่บรรจุสร้อยมรกตเลือด
“รับสำรับเช้าด้วยกันก่อนค่อยไป”
“คงไม่รับเจ้าค่ะ ข้ารีบ ขอม้าให้ข้าด้วย” นางตัดบท รีบแต่งกายอยู่หน้ากระจก มัดผมขึ้นสูง
“คุยกับพี่อีกครู่หนึ่งได้หรือไม่” เขาเริ่มเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกตัวเอง
“คุยเรื่องอันใด ข้าอยู่เป็นเพื่อนท่านครบตามเวลาที่ตกลงกันแล้ว”
“เสี่ยวจิ้ง มานั่งนี่มา พี่จะให้ทองเจ้าเพิ่มอีกหนึ่งหีบ” เขาตบฝ่ามือไปที่หน้าขาของตน เรียกให้นางมานั่งบนตัก
นางเดินมานั่งบนตักอย่างว่าง่าย
แหงล่ะสิ... เรียกด้วยทองคนอย่างนางเหตุใด
