วันต่อมา
08.11 AM.
ฟู่วว
ฉันหรี่ตามองควันสีขาวที่กำลังลอยขึ้นบนอากาศอย่างเซ็งๆหลังจากพยายามจะวาดรูปมานานหลายนาทีแต่มันก็ยุ่งยากชิบหาย ขี้เกียจจะวาดจริงๆ
"น่าเบื่อ"
ฉันมองท้องฟ้าก่อนจะพ่นควันขึ้นอีกครั้งและตอนนี้ฉันกำลังนอนเล่นอยู่บนเบาะนอนตรงระเบียง จริงๆฉันกะจะหาเตียงเล็กๆไม่ก็เบาะมาทำเป็นที่นอนดูดาวอยู่นะแต่ช่วงนี้แม่งขี้เกียจชิบหาย
ฟึ้บ
มือฉันเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์มาปลดล็อคอีกครั้งก่อนจะเลื่อนดูนั้นนี่ไปสักพักแต่มันก็เบื่ออยู่ดีจนสุดท้ายกดโทรออกหาไอ้พูมซึ่งไม่นานมันก็รับและตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงง่ติดจะเหวี่ยงเพราะคงโดนฉันปลุก
(แม่งใครวะโทรมาตอนนี้!?)
"ทำไมมึงตื่นสายจังอ่ะพูม"
(ใคร) ไอ้พูมมันถามกลับก่อนจะเงียบไปนิดเหมือนฝั่งนั้นจะเอาโทรศัพท์ออกจากหูมาดูหน้าจอ (เนม?)
"อ่าฮะ"
(มึงโทรมาไรแต่เช้า!?)
"กูเบื่อน่ะสิ"
(มึงก็นอนสิเนม)
"นี่มันเช้าแล้วไงพูม"
(กวนตีน) ฉันยิ้มออก
