หลายวันถัดมา
ห้างสรรพสินค้าใหญ่
"นึกยังไงชวนพ่อมาเที่ยวห้าง" ผู้เป็นพ่อหันไปถามลูกสาวที่เดินกอดแขนอยู่
"ก็อยากพาคุณพ่อมาเปิดหูเปิดตาบ้าง"
"พามาเปิดหูเปิดตาหรือว่าพาพ่อมาละลายทรัพย์กันแน่"
"แหมคุณพ่อก็"
"ว่าแต่สร้อยในคอใครซื้อให้ล่ะสวยเชียวนะ"
"เอ่อ..." มิราอึกอักรีบเอามือกุมสร้อยในคอของเธอ สร้อยเพชรที่คชาเป็นคนซื้อให้เธอลืมถอดออก และใส่จนชินไปแล้วก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร "พี่ฟ้าเป็นคนซื้อให้ค่ะ"
"สวยเชียว นึกว่าหนุ่มที่ไหนซื้อให้ลูกสาวพ่อ"
"ไม่มีหรอกค่ะ"
"ตกลงจะมาซื้ออะไร?"
"ก็ไม่รู้เหมือนกันสิคะ อยู่แต่ห้องก็น่าเบื่อเหมือนกัน"
"ลูกสาวพ่อเป็นเด็กขี้เหงาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"
"งื้อ...ก็มิราอยากอ้อนคุณพ่อนี่คะ นานๆ ทีคุณพ่อจะมาสักครั้งหนึ่ง อยากให้คุณพ่อย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันจัง"
"ถ้าพ่อย้ายมาแล้วใครจะดูแลบริษัทที่โน่นล่ะ"
"อะ...คิดถึงอ่า"
"พอๆ เลิกอ้อนได้แล้วเดินดีๆ สิอายคนอื่นเ
