EP:08 เอาใจ
1342 Words
เวลาต่อมา
หลังเลิกเรียนพี่คชาให้ฉันออกมายืนรอที่หน้ามหาลัย เพราะเขาบอกว่าจะพาฉันไปซื้อของกิน แล้วก็จะพาฉันไปช้อปปิ้ง ไถ่โทษที่เขาพูดไม่ดีกับฉันเมื่อวาน
บรืน~
ทันทีที่รถคันสีดำสุดหรูขับมาจอดตรงหน้าของฉัน ฉันก็รีบเปิดประตูเข้าไปนั่งทันที
"อยากกินอะไร"
"อะไรก็ได้ค่ะ" ฉันตอบพี่คชา เพราะตัวเองก็เป็นคนที่ไม่ได้กินยากอะไรอยู่แล้ว
"แล้วอยากได้อะไรหรือเปล่าฉันจะซื้อให้"
"ตอนนี้ยังไม่มีอะไรที่อยากได้ค่ะ" อันที่จริงต่อให้ฉันจะมีของที่อยากได้ฉันก็ซื้อเองก็ได้ เพราะเงินเดือนที่คุณพ่อให้ฉันต่อเดือนมันก็มากพอที่จะซื้อของแพงๆ ได้อยู่แล้ว
"นี่บัตรเครดิตของฉัน อยากได้อะไรก็เอาไปซื้อเอง"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมาเพื่อไม่อยากให้เสียมารยาท แต่ก็คงจะไม่ได้เอาไปใช้งานอะไรหรอก
ไม่นานพี่คชาก็ขับรถพาฉันมาถึงห้าง จากนั้นเราสองคนก็เดินลงไปพร้อมกัน
"เราชอบกินอาหารแนวไหน?"
"ฝรั่งเศสค่ะ"
"งั้นก็ไปกินของที่เธอชอบกัน"
"ค่ะ"
เวลาต่อมา...
พี่คชาตามใจฉันทุกอย่างเอาใจฉันสารพัด ซื้อนั่นซื้อนี่ให้โดยที่ฉันยังไม่ได้ร้องขอหรือว่าพูดอยากได้เลย รวมๆ แล้วของที่พี่คชาซื้อให้วันนี้ก็เป็นของหรูราคาแพงทั้งนั้น ก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีผู้หญิงมาชอบพี่คชามากมาย เพราะเขาใจดีสายเปย์แบบนี้นี่ไงถึงได้มีแต่ผู้หญิงชอบ แบบนี้ใครบ้างล่ะที่จะไม่ชอบ ขนาดฉันเองที่ไม่ได้อยากได้อะไรมากมายยังชอบผู้ชายแบบนี้เลย รู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญกับเขา รู้สึกว่าเขาใส่ใจเราเป็นพิเศษ
"อยากได้อะไรอีกหรือเปล่า?"
"...." ฉันมองหน้าพี่คชาแล้วก็มองของที่พี่คชาถืออยู่ "ไม่แล้วล่ะค่ะ แค่นี้ก็เยอะแยะแล้วมิราไม่อยากได้อะไรแล้วค่ะ"
"แน่ใจหรอว่าพอแล้ว?"
"พอแล้วจริงๆ ค่ะ ที่พี่ซื้อให้มิราก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาไปใช้ยังไงหมด จะเอาไปเก็บยังไง จะใส่ไปข้างนอกก็กลัวหายกลัวโดนโจรปล้น"
"งั้นก็กลับกัน"
"ค่ะ"
พี่คชาจับมือฉันแล้วพาเดินออกมาที่รถ จากนั้นก็ขับไปส่งฉันที่คอนโด
"พรุ่งนี้มีเรียนตอนไหน?"
"ตอนบ่ายค่ะ" ฉันตอบ
"งั้นเดี๋ยวฉันแวะมารับนะเธอออกมารออยู่ที่เดิมเลย"
"เอ่อ...พี่คชาคะ"
"ว่าไง?"
"คืนนี้มิราขอไปหาพี่ได้หรือเปล่า?"
"ทำไมถึงอยากไปหาฉันล่ะ"
"มิราไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวค่ะมันเหงา อยากไปอยู่เป็นเพื่อนพี่แล้วก็อยากหาหนังสือในห้องของพี่มาอ่านด้วย"
"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องลงดีกว่ามั้งไปพร้อมกับฉันเลยจะดีกว่า"
"แต่มิรายังไม่ได้เก็บเสื้อผ้าเลย"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันขับรถมาส่งที่คอนโด เธอจะได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยเลย ส่วนตอนกลางคืนเธอก็ใส่เสื้อผ้าของฉัน หรือไม่ต้องใส่อะไรเลยก็ได้"
"...." ฉันก้มหน้างุดเพราะไม่รู้จะตอบอะไรพี่คชาดี เขาชอบพูดให้ฉันรู้สึกเขินอยู่เรื่อยเลย
"งั้นตกลงไปคอนโดของฉันนะ"
"ค่ะ"
ฉันพยักหน้าตอบเบาๆ จากนั้นพี่คชาก็เลี้ยวรถออกจากคอนโดของฉันไป มุ่งหน้าไปยังคอนโดของพี่คชา
พอมาถึงสิ่งแรกที่ฉันทำก็คือนั่งดูของที่พี่คชาซื้อให้ มีทั้งกำไลข้อมือที่มีเพชรสวยๆ สร้อยเพชรที่มีจี้กลมๆ เล็กๆ แล้วก็เสื้อผ้าอีกนิดหน่อยแต่ก็เป็นเสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์ทั้งนั้น
"อยากดื่มหรือเปล่า?"
"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกับคราวนั้นอีก" ฉันตอบ ตอนนั้นจำได้ว่าดื่มไวน์กับพี่คชาไปแค่ไม่กี่แก้วแต่ฉันรู้สึกว่าตัวเองเมาชนิดที่ว่าไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง
ฉันไม่อยากเผลอทำอะไรที่น่าเกลียดลงไป
"อยู่กับฉันดื่มมากเท่าไหร่เธอก็ดื่มได้ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอก"
"มิราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ แค่กลัวว่าตัวเองเมาแล้วเผลอทำเรื่องทุเรศใส่พี่"
"เธอยังต้องกลัวอีกหรอ?"
"มะ หมายความว่าไงคะ มิราทำเรื่องทุเรศใส่พี่แล้วหรอ!?" ฉันถามคนตรงหน้าน้ำเสียงตะกุกตะกัก หวังว่าจะไม่ทำเรื่องทุเรศอะไรที่ทำให้พี่คชาต้องเอือมระอาหรอกนะ
"มันก็ไม่ได้ทุเรศอะไรหรอกนะ แค่เธอเมาแล้วขี้ยั่วแค่นั้น"
"...." ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ รู้สึกโล่งอก อย่างน้อยฉันก็ยั่วแค่พี่คชาคนเดียวไม่ได้ออกไปแรดไปร่านที่ไหน
"ฉันจะไปอาบน้ำนะ ทำตัวตามสบาย"
"ค่ะ"
ฉันนั่งมองพี่คชาถอดเสื้อตามด้วยกางเกงจนเหลือแต่กางเกงคล้ายๆ กับบ๊อกเซอร์แต่มันรัดจนเห็นก้อนกลมๆ ใหญ่ด้านหน้า หน้าท้องมีกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย ฉันหลงใหลกับร่างกายนี้ซะแล้วสิ พี่คชาหุ่นดีมากๆ แต่ก็แอบสงสัยนะพี่คชาทำแต่งานแบบนี้ จะเอาเวลาไหนไปออกกำลังกายได้ล่ะ
"เช็ดน้ำลายหน่อยน้ำลายไหลแล้ว"
"อึก.." ฉันหลุดจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงของที่คชา ก่อนจะรีบยกมือปาดน้ำลายตามที่พี่คชาบอก แต่มันไม่เห็นจะมีอะไรเลยพี่คชาโกหกนี่นา
"มองกันขนาดนี้ไปอาบน้ำกับฉันเลยก็ได้นะ"
"ไม่ดีกว่าค่ะพี่คชาไปอาบเถอะ เดี๋ยวมิราค่อยอาบทีหลังดีกว่า" ฉันบอก เพราะถ้าไปอาบกับพี่คชาด้วยฉันคงไม่ได้อาบน้ำจริงๆ หรอก มันคงจะมีบางอย่างเกิดขึ้นก่อนจะได้อาบน้ำแหละ
"งั้นก็ตามใจนะ"
"ค่ะ"
ฉันนั่งเล่นรอพี่คชาอาบน้ำ จนกระทั่งพี่คชาเดินออกมา
"พี่คชาคะ โทรศัพท์ของพี่มีคนโทรเข้ามาหลายสายเลยค่ะแต่มิราไม่รู้ว่าเป็นใคร"
"อ๋อ ขอบใจมากนะ"
"ค่ะ"
พี่คชาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยที่หน้าระเบียง ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาคุยอะไรกัน รู้แต่ว่ามันคงจะเป็นเรื่องที่ทำให้พี่คชาต้องหนักใจพอสมควรเลย ดูจากสีหน้าก็รู้แล้ว
ผ่านไปสักพัก
"ถ้าพี่คชามีงานด่วนต้องทำ มิรากลับก่อนก็ได้นะคะ"
"ใครบอกเธอว่าฉันมีงานด่วน?"
"ก็สีหน้าของพี่มันบอกแบบนั้นนี่คะ"
"มันไม่ใช่งานด่วนอะไรหรอกแค่บริษัทมีปัญหานิดหน่อย ฉันสั่งให้ลูกน้องจัดการเรียบร้อยแล้วล่ะเธอไม่ต้องกังวลหรอก เธออยู่ที่นี่ได้ตามสบาย"
"แล้ว...พ่อกับแม่ของพี่ทำงานอะไรหรอคะ?"
"ไม่ได้ทำอะไรฉันเป็นคนทำเองทุกอย่าง"
"อ๋อ..."
"แล้วครอบครัวเธอล่ะทำงานอะไร?"
"คุณพ่อมีบริษัทอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ มิรามีแค่คุณพ่อส่วนคุณแม่...ไม่มีค่ะ"
"ฉันถามจี้ปมในใจเธอหรือเปล่า?"
"ไม่เลยค่ะ พี่คชาอยากรู้อะไรถามมาได้หมดเลย"
"มานี่สิเด็กน้อย"
ฉันลุกเดินไปหาพี่คชาก่อนจะถูกพี่เขาดึงไปนั่งบนตักแล้วกอดเอวฉันไว้แน่น
"เมื่อกี้เธอบอกว่าฉันมีเรื่องเครียดใช่มั้ย"
"ก็...สีหน้าของพี่มันฟ้อง"
"งั้นเธอก็ทำให้ฉันหายเครียดสิ"
"ต้องทำยังไงคะ?"
"เธอคิดว่าฉันอยากได้อะไรจากเธอ?"
"...."
- Writer
