บทที่ 7
เตือนสติครั้งสำคัญ
เมื่อถึงเวลาเลิกเวรคุณหมอออร์โธปิดิกส์ก็เอื้อมมือไปปิดหน้าจอมอนิเตอร์ พร้อมกับคว้ามือถือไทเทเนียมสีดำมายัดใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะลงลิฟต์ไปยังชั้นหนึ่ง แต่แทนที่พาริยะจะไปยังลานจอดรถ ชายหนุ่มกลับเลือกเดินไปตึกอำนวยการแทน
ชายหนุ่มเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึก มุ่งตรงไปยังห้องหนึ่ง
“มาหาคุณดลหรือคะ” คนที่กำลังสวนกับพาริยะร้องถาม ทำให้ชายหนุ่มหยุดฝีเท้าเพื่อส่งยิ้มทักทาย
“ครับ”
“คุณดลกลับไปสักพักใหญ่แล้วค่ะ” ผู้ช่วยเลขาฯ ของธิตาบอก ช่วงนี้เธอเริ่มเข้ามาช่วยเหลือการทำงานของดลวัฒน์บ้างแล้ว
“อ้อ ขอบคุณนะครับที่บอก”
“ด้วยความยินดีค่ะ”
พาริยะล้วงมือถือออกจากกระเป๋า ตั้งใจว่าจะโทร.ไปหาดลวัฒน์ แต่แล้วกลับยัดมือถือกลับไปที่เดิม ด้วยเรื่องที่เขาตั้งใจจะมาบอกเพื่อนไม่ได้เร่งด่วนอะไร เพียงแค่จะมาบอกเล่าเกี่ยวกับเพื่อนจอมลึกลับของพวกเขาก็เท่านั้น
ฟากดลวัฒน์ก้าวเท้าลงจาก
