"Karina!" Tawag sa akin ng pinsan kong si Rebecca. Ngunit sa halip na lingunin ko siya ay dire-diretso akong naglalakad patungo sa kotse ko. Doon ko na lang sila hihintayin dahil ayokong makita nila Cyndi ang namumulang pisngi ko.
"Ahhh! Son of a b***h! Hinampas-hampas ko ang manibela sa galit. "Pagbabayaran n'yo ang ginawa n'yo sa akin!"
"Karina, are you okay?" Bakas ni Rebecca ang pag-aalala sa akin. Lumapit siya sa akin at hinaplos niya ang mukha ko. "It's okay, idedemanda natin sila."
May namumuong luha sa mga mata ko nang humarap ako kay Rebecca. "C-Cousin…"
Niyakap ako ng mahigpit ni Rebecca. "Don't cry 'wag mong ipakita sa kanilang umiiyak ka.
"Anong dapat kong gawin? Hindi naniniwala sa akin si Cyndi?"
Sinuklay ni Rebecca ang buhok ko. "Huwag mo ng ipagsiksikan ang sarili
