หล่อนพึมพำหน้าตาตื่นเต้นเมื่อเห็นว่ามีหนังสือใหม่เข้ามา บางเล่มยังไม่ได้แกะห่อพลาสติกออกด้วยซ้ำ นักศึกษาสาวปีหนึ่งนั่งลงและตั้งใจเช็คหนังสือใหม่อย่างขมักเขม้น พอเบื่อ ๆ เมื่อย ๆ หล่อนก็หยิบหนังสือมาเปิดอ่านบ้างจนกระทั่งเวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง ห้องเก็บหนังสือนั้นเป็นห้องเล็กและม่านปิดทึบทำให้มัดหมี่ไม่รู้เลยว่าเป็นเวลาเย็นมากแล้ว หล่อนเผลอนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ จนไม่รู้ว่าผล็อยหลับไปตอนไหน เด็กสาวฟุบหลับกับโต๊ะกระทั่งรู้สึกตัวอีกทีก็ลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย พอรู้สึกตัวเต็มที่ก็หาวหวอดๆ แต่พอก้มดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือก็ถึงกับทำหน้าเหวอ
บทที่ 3
“ว๊าย! ตายแล้ว นี่มันเกือบสองทุ่มแล้วนี่หว่า...โอ๊ย! บ้าจริงเรา นี่ทำงานจนหลับไปไม่รู้เวลาเลยเหรอเนี่ย ตายจริง...หอสมุดปิดหรือยังเนี่ย”
มัดหมี่กระวีกระวาดเก็บหนังสือบนโต๊ะและรีบหยิบกระเป๋าสะพายออกจากห้องเก็บหนังสืออย่างไวเพราะเป็นเวลาค่ำแล้ว ซึ่ง
