“อะ…อะไรนะ แกเจอเธอที่คาสิโนเขางั้นเหรอ!”
นาเนียร์พยักหน้าช้าๆ พลางเบนสายตามองออกไปนอกหน้าต่างกระจก เสียงพูดคุยในร้านจางลงในโสตประสาท เหลือเพียงเสียงในหัวใจที่ก้องอยู่ไม่หยุด
“ฉันเดาว่าเธอคงมาหาเขา…” เสียงของนาเนียร์แผ่วเบาและแหบพร่า “และเหมือนเธอจะมาหาพี่คิรันบ่อยๆ เมื่อวานฉันได้ยินคนสนิทของเขารายงาน ดูเหมือนเขาจะโกรธด้วยนะ ท่าทางของเขามันทำให้ฉันรู้สึกว่า…ยังลืมไม่ได้”
เธอหลับตาลง พยายามไล่ความรู้สึกแหลมคมที่จู่โจมขึ้นมาในอก ความเจ็บปวดเมื่อวานที่ยังไม่ทันจางหาย กลับถูกซ้ำเติมด้วยความจริงอีกข้อที่เพิ่งได้รู้ในวันนี้
“ฉันถามเค้นเรื่องคนชื่อเอแคลร์แต่เขาไม่ตอบ แต่เซ้นส์ผู้หญิงบอกฉันว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ตอนฉันออกมาจากคาสิโนฉันเห็นเธอ…เธอสวยมากเลยเกรซ” น้ำเสียงแผ่วเบาทำให้เพื่อนสาวเม้มริมฝีปากแน่น เธอมองนาเนียร์ด้วยสายตาที่อัดแน่นไปด้วยความห่วงใย
“ไหวไหม ไม่ไหวออกมาตอนนี้ยังทันนะ”
“ไม่ไห
