บางทีก็แอบคิดว่าชาติก่อนเธอทำอะไรผิดนักหนา ทำไมชาตินี้ถึงหนักหน่วงเหลือเกิน…
ดวงตาคู่สวยมองคิรันซึ่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟาด้วยแวววตาที่อ่อนลง พลางหวนนึกถึงช่วงเวลาในอดีต ถึงแม้ที่ผ่านมาเขาทำไม่ดีกับเธอเอาไว้มากมาย ทว่าในซอกหลืบของความทรงจำกลับยังมีภาพความทรงจำที่ยังคงอบอุ่นอยู่ในนั้น
‘ว้าย! หนูไม่ลงน้ำ!’
‘เอาหน่อยน่า อย่าป็อด’ เสียงของครินทร์ในวัยรุ่นเอ่ยพร้อมกับหัวเราะกลั้ว
‘หนักว่ะนาเนียร์’ คิรันในวัยรุ่นบ่น ก่อนจะหันไปสบตาน้องชายอย่างรู้กัน
‘หนูไม่ลง กรี๊ดดด!!’
ตู้ม!
เสียงน้ำแตกกระจาย ทั้งสามคนหัวเราะคิกคัก น้ำกระเซ็นใส่กันไม่ยั้ง ท่ามกลางแดดบ่ายที่เจิดจ้า แต่หัวใจของเด็กสาวกลับอบอุ่นกว่าท้องฟ้า
‘โอ้ย!’
‘ซุ่มซ่าม’
‘เจ็บฮึก…’
‘ขึ้นมา’ คิรันย่อตัวนั่งเพื่อให้นาเนียร์คลานขึ้นหลัง เด็กสาวค่อยๆ ประคองตัวเองขึ้นหลังของเด็กหนุ่ม แขนเล็กโอบกอดลำคอทั้งน้ำตา
แต่แล้ว…
สิ่งที่ทำใ
