นาเนียร์วิ่งไปหารถหรูของเกรซแล้วเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งข้างคนขับอย่างรวดเร็ว เกรซหันไปหยิบถุงที่ใส่ชุดแสนสวยและรองเท้าส่งให้นาเนียร์ มือเล็กล้วงเข้าไปหยิบชุดเดรสรัดรูปสีดำออกมา
“ฉันเลือกตัวที่คิดว่าแกจะใส่ได้มาให้ ชุดนี้น่าจะเหมาะกับแกนะ” เกรซพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น “คืนนี้คือคืนที่เพื่อนฉันต้องสวยที่สุดในงาน!”
นาเนียร์กอดชุดแน่น ยิ่งเห็นวัสดุราคาแพงและดีเทลที่บรรจงประดับเธอยิ่งรู้สึกเกร็ง
“ขอบคุณนะ”
“เปลี่ยนเลยไหม?” เกรซพูดขึ้นทันทีเมื่อไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว
“ตรงนี้?” นาเนียร์ตาโตทันที
“เยส ฉันไม่มองหรอก ถ้ากลัวคนข้างนอกจะเห็นสบายใจได้ รถฉันติดฟิล์มแปดสิบเปอร์เซ็นต์ มืดนอกสว่างใน” เกรซพูดเสร็จก็หันหน้ามองทาง
“งั้นฉัน…เปลี่ยนเลยนะ” ทั้งอายและทั้งเกรงใจเกรซในเวลาเดียวกัน จริงอยู่เมื่อก่อนสนิทกันมาก แต่พอห่างกันไปนานพอสมควรกลับมาก็ต้องมีเขินอายเป็นธรรมดา
มือบางวางชุดลงบนตัก สูดลมห
