ฟุบ!
นาเนียร์ทิ้งตัวลงเตียงนอนอย่างหงุดหงิด ชีวิตนี้เธอไม่เคยอารมณ์เสียแบบนี้มาก่อน คิรันทำให้คนใจเย็นมากๆ อย่างเธอกลายเป็นคนแบบนี้ได้นับว่าเก่งมาก
“คนอะไรพูดจาไม่เคยเข้าหู…” เธอไม่ใช่นาเนียร์คนเดิมอีกต่อไปแล้ว สถานการณ์บีบคั้นให้เธอสู้คนเป็น และคนแรกที่เธอจะสู้ด้วยก็คงหนีไม่พ้นคิรัน
มัวแต่อารมณ์เสียจนลืมไปเลยว่าเขาเป็นคนเอายาคุมฉุกเฉินมาให้ อีกทั้งยังอุ้มมาส่งถึงห้องนอน บางทีการกระทำของเขาก็ทำให้เธอสับสนว่าจะดีหรือจะร้าย
“ผีเข้าผีออกชะมัด” เธอบ่นอุบ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาโทรหาทีม “ฮัลโหลภีม กินข้าวยัง”
(เพิ่งกินไป)
“แล้ว…ป้าล่ะ” แม้ว่าลึกๆ ไม่อยากรับรู้ชีวิตของป้า ขึ้นชื่อว่า ‘คนในครอบครัว’ มันก็อดไม่ได้ที่จะถามถึง
(เพิ่งด่าพี่เสร็จ ตอนนี้ไปไหนแล้วไม่รู้)
“เหรอ…” กำลังอ้าปากพูดก็ต้องชะงัก เมื่อเสียงของป้าดังแทรกเข้ามาในสายเสียก่อน
(คุยกับใครทีม)
(เพื่อนน่ะแม่)
(เพื่อนหรืออีนาเนี
