อุ้มรักยอดดวงใจ

น้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ

หลังจากผ่านค่ำคืนอันหวานฉ่ำ ศศินราก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้า เมื่อหวนกลับไปนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอก็ต้องหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อต้องอยู่กับเขาเพียงลำพัง หญิงสาวจึงค่อยๆ ขยับตัวก่อนจะลงจากเตียงไปอย่างเงียบที่สุด เธอไม่ต้องการให้คนตัวโตตื่นขึ้นมา

แต่สิ่งที่เธอคิดกลับไม่เป็นดังหวัง เมื่อร่างสูงลืมตาขึ้นมาก่อนจะดึงรั้งร่างของคนตัวเล็กเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

“ปล่อยก่อนค่ะ เช้าแล้วนะคะ” ศศินรารีบแย้งออกมา

“เช้าแล้วไง จะเวลาไหนมันก็ไม่สำคัญ” ธีย์เทพสูดดมที่ไรผมนุ่มของหญิงสาว แววตาของชายหนุ่มตอนนี้ช่างเหมือนเสือที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อเหลือเกิน

“ก็ศศิจะออกไปจ่ายตลาดเตรียมของมาทำอาหารนี่คะ” ศศินราใบหน้าแดงกล่ำด้วยความเขินอายเมื่ออยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายหนุ่ม

“เธอมาเป็นเมดให้ฉันเหรอ ทำไมต้องออกไปจ่ายตลาด หน้าที่ของเธอคือมาทำลูก จำไม่ได้หรือไง” เสียงชายหนุ่มแหบพร่าเหลือเกิน บ่งบอกอารมณ์ปรารถนาที่กำลังคุกรุ่นขึ้นมาเรื่อยๆ

“เข้าใจแล้วค่ะ ทีหลังจะไม่ทำแล้ว” ศศินราเอ่ยด้วยความน้อยใจ เธอหวังดีที่จะทำอาหารให้เขาทาน แต่เขาประเมินค่าเธอแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น

“มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ถ้าวันหลังอยากทำฉันจะพาไปจ่ายตลาดแล้วกัน วันนี้สั่งอาหารมากินก่อน พอดีว่าฉันอยากจะปั้มลูกของเราทั้งวัน”

เสียงของธีย์เทพเต็มไปด้วยความปรารถนา และศศินราก็ไม่สามารถขัดใจชายหนุ่มได้ เธอปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการ ช่วงนี้เป็นเวลาที่เธอควรตักตวงความสุขกับการได้อยู่กับคนที่เธอใฝ่ฝันมาตลอด หากว่าวันข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นเธอจะได้ไม่นึกเสียใจทีหลัง

เป็นเวลากว่าสัปดาห์ที่ศศินราต้องอยู่ที่คอนโดของชายหนุ่มด้วยความเบื่อหน่าย เธออยากกลับไปทำงานที่เคยทำ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อนุญาต เพราะหากระหว่างนี้เธอตั้งท้องขึ้นมา ยังไงเธอก็ต้องลาออกจากงานที่เธอทำอยู่ดี ดังนั้นตอนนี้หญิงสาวจึงเหมือนนกน้อยในกรงทองที่เฝ้ารอให้เจ้าของกลับมาเท่านั้น