ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ศศินราประคองร่างอันอ่อนล้าเดินไปที่หน้าประตู เธอคิดว่าเป็นอาหารที่เธอสั่งมาส่ง หญิงสาวจึงรีบเปิดประตูทันที แต่เมื่อพบว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องนั้นคือธีย์เทพ มือของเธอก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะปิดประตู
เธอไม่รู้ว่าเขาจะตามเธอมาที่นี่ทำไม ในเมื่อเธอก็ทำทุกอย่างตามสัญญาเรียบร้อยแล้ว ที่ผ่านมาเธอทุกข์ใจแค่ไหน เขาไม่เคยรู้ การที่เธอต้องห่างจากลูกมันคือความทุกข์ที่สุดในชีวิต แต่เพื่ออนาคตที่ดีของลูก เธอจึงต้องยอมเสียสละ
“ศศิ เธอหนีฉันมาทำไม” ธีย์เทพกอดร่างบางไว้แน่นด้วยความคิดถึง ใบหน้าของคนตัวเล็กซีดเผือดด้วยความตกใจ บวกกับความเครียดที่มีมาก่อนหน้า ทำให้เธอแทบจะยืนไม่อยู่
“ฉันไม่ได้หนี ฉันทำตามสัญญา เราตกลงกันไว้แบบนั้น คุณได้ลูกไปแล้วยังจะมากล่าวหาฉันแบบนี้อีกเหรอ” ศศินรากล่าวออกมาด้วยความน้อยใจ น้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจไหลออกมาอาบสองแก้ม
“ผมขอโทษที่ผมรู้ตัว
