“คงเสียหน้าล่ะสิ เฝ้าฉันอยู่ตั้งหลายปี ไม่ได้แอ้มซะที” หญิงสาวยิ้มหยัน ขณะกดเบอร์โทรศัพท์ของสมชัยเป็นครั้งแรกในชีวิต
หมอนั่นต้องแปลกใจและประหลาดใจแน่ๆที่เธอติดต่อไป
“ไงเพ็ญ มีเบอร์ผมด้วยเหรอ”
“ชอบฉันมากเหรอ”
“เออ!” ชายหนุ่มที่แก่กว่าเธอแค่ปีเดียว กำลังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันและโกรธเป็นไฟต่อการกระทำไม่ไว้หน้าของหญิงสาว ขณะเดินออกจากบ้านพักในโรงงาน หลังจากร่วมรักกับสาวพม่าขาวอวบคนหนึ่งไปหมาด ๆ “ทำไมทำแบบนี้วะ ไหนบอกว่าจะไม่เอากับคนที่ทำงานไง”
“ฉันลาออกแล้ว”
สมชัยอึ้งกิมกี่ ไม่คิดไม่ฝัน ถือเป็นข่าวร้ายสำหรับเขา แม้เธอไม่ปรายตามอง แต่อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นเธอทุกวัน
“ทำไมไม่บอกกันบ้าง”
“ก็บอกอยู่นี่แล้วไง” เธอเสียบสายสมอลทอร์ก แล้ววางโทรศัพท์ไว้บนตัก จากนั้นก็สาวพวงมาลัย ขับรถต่อ “ปล่อยเด็กไปเถอะน่า อย่าไปทำลายอนาคตเด็กมันเลย ถือว่าทำบุญ”
“เหมือนที่เพ็ญทำบุญให้มันใช่ไหม” เขายิ้มดูถูก ขณะข
