Pangalang araw ko pa lang dito sa dungeon ni Rio pero feeling ko dalawang taon na ito dahil ni hindi ko man lang nasisilayan ang araw o kahit gabi man lang.
I don't know what time is it dahil wala namang orasan dito o kahit anong mapaglilibangan man lang.
Ang nandito lang ay ang black king-size bed, two pillows, a lamp shade then the cell bars. Malawak naman ang kulungan na kinalalagyan ko but who knows kung may kuryenteng dumadaloy sa mga cell bars? Knowing my brute husband? Hindi iyon malabo.
Napapailing na lamang ako sa loob-loob ko eh. Naalala ko na naman kasi ang napag-usapan namin kahapon. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa mga binitawan niyang salita.
Well, not that I'm counting on his words. As if naman maniniwala ako. If I know, this is just another sick game
