ไม่รู้ทั้งคู่ใช้เวลาว่ายน้ำแข่งกันนานขนาดไหน แต่ดูเหมือนว่าแสงแดดที่ส่องสว่างในคราแรกตอนนี้มวลหมูเมฆก็เข้ามาบดบังพระอาทิตย์ดวงโตไว้ ทำให้แสงแดดหายไปยิ่งทำให้บรรยากาศเย็นสบายจนแก้มใสไม่อยากขึ้นจากสระด้วยซ้ำ
“เหนื่อยหรือยังลูก เล่นนานแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่สบาย” จอมพลว่ายมาเกาะที่ขอบสะพานข้างแก้มใส มือบางยกขึ้นลูบหน้าตัวเองที่มีหยดน้ำเกาะออกไป หันมาส่ายหน้าให้จอมพล
“แก้มอยากเล่นน้ำต่อ ยังสนุกอยู่เลยค่ะ” มือหนายื่นมาลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น พร้อมทั้งรั้งร่างบางแนบกายจนแก้มใสต้องยกมือขึ้นยันแผงอกไว้
“เด็กน้อยของพ่อ ไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง” มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่า ต่ำลงมายังบั้นท้ายงามบีบลงไปเบาๆ และกดบั้นท้ายแนบแน่นกับตัวตนของเขาที่เริ่มแข็งขึงขึ้นมา
“อ้ะ...ก็ให้คุณพ่อดูแลไงคะ” เสียงหัวเราะดังออกมาเบาๆ เรียวปากหยักกดจูบลงบนกลีบปากสวยหนักๆ อย่างมันเขี้ยว
“เข้าใจพูดนะ
