“ค่ะ นีรจะไม่ปริปากเด็ดขาด นีรสัญญา”
นีรญาสบสายตากับเขายามที่ให้คำตอบ แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเธอไม่สามารถทำให้เขาวางใจได้กระมัง ใบหน้าหล่อเหลาถึงได้เผยรอยยิ้มคล้ายดูแคลนเช่นนั้น
“คำสัญญาก็แค่ลมปาก”
“แล้วพี่ฟอซจะให้นีรทำยังไงคะ”
นีรญาถามอีกฝ่ายน้ำเสียงตัดพ้อ คำพูดของเธอมันไร้น้ำหนักมากขนาดนั้นเลยหรือไรกัน
“กลับบ้านกับพี่ พี่จะได้แน่ใจว่าเธอจะไม่ผิดคำพูด”
“แต่ว่า…” นีรญาพยายามจะค้านแต่ฟอซโซไม่ยอมให้เธอได้ทำแบบนั้น
“ไม่มีแต่ หรือว่าอันที่จริงแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอจงใจให้มันเกิดขึ้น เธอคงวางแผนไว้ละสินะ ให้พี่มาตามเธอ แล้วเธอก็ทำคล้ายกับว่าเธอโดนยาปลุกอารมณ์อะไรแบบนั้น แล้วให้พี่ช่วยเธอ มันเป็นแบบนั้นใช่หรือเปล่า”
“เปล่านะคะ นีรไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น”
นีรญาปฏิเสธเสียงแข็ง เธอไม่ทราบเลยด้วยซ้ำว่ามีอาการบ้าๆ นั่นได้อย่างไรกัน เธอไม่ได้ไปกินอะไรที่ไหนเลย นอกเสียจากไปนั่งเล่น
