ฟอซโซพยายามอธิบายอย่างใจเย็น เขาไม่ได้ต้องการแบบนั้นเลยให้ตายเถอะ สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้ก็คือได้ปรับความเข้าใจกับหญิงสาว เขารู้แล้วว่าก่อนหน้านี้เขาพูดให้เธอต้องเจ็บช้ำน้ำใจ นั่นเป็นเพราะในตอนนั้น เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
และตอนนี้เขาก็พอจะรู้แล้วว่าเป็นเพราะอะไร
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้วค่ะพี่ฟอซ นีรเข้าใจทุกอย่าง”
“...”
“เราแค่บังเอิญนอนด้วยกัน”
“...”
“พี่ฟอซไม่อยากเป็นพี่ชายของนีร”
“...”
“สำหรับพี่ฟอซแล้ว นีรก็คงเป็นได้แค่คู่นอนหรือไม่ก็นางบำเรอเท่านั้น”
“นีร มันไม่ใช่แบบนั้น”
เป็นอีกครั้งที่ฟอซโซต้องพูดประโยคเดิมซ้ำๆ กล้ามเนื้อในอกซ้ายของชายหนุ่มกระตุกวูบ เขาไม่เคยเห็นว่าหญิงสาวเป็นเพียงคู่นอนหรือนางบำเรอ เขาไม่เคยคิดแบบนั้น แต่เพราะว่าอารมณ์โกรธอยู่เหนืออารมณ์ทั้งปวง เขาจึงใช้คำพูดทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น
“สิ่งที่พี่ฟอซพูดออกมามันก็ชัดเจนแล้วนี่คะ”
“...”
“ขอร้องเถอะค่ะ
