“คุณอัลแบร์โต้โทรมา”
มาร์โคหันไปบอกนีรญาที่กำลังหยิบฝรั่งที่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กเข้าปาก หญิงสาวชะงักมือแล้วหันไปมองชายหนุ่ม
“แกก็รับสายเขาสิ”
“คือแกไม่เข้าใจ อีกครึ่งชั่วโมงคุณอัลแบร์โต้ก็จะมาหาฉันอยู่แล้ว แล้วแกก็ต้องไสหัวตัวเองออกไปจากห้องฉัน ถ้าเป็นปกติเขาจะไม่โทรมานอกจากมีเรื่องด่วนมากๆ แบบมากๆๆ แกเข้าใจไหม”
“ไม่อะ” นีรญาส่ายหน้า นั่นเป็นเหตุให้มาร์โคตวัดสายตาขุ่นๆ มองเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก “รีบรับสายสิ” นีรญาชี้ที่โทรศัพท์ของมาร์โค ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตาขุ่นเคือง ทว่านีรญาทำทีไม่รู้ไม่ชี้ ยัดฝรั่งใส่ปากพลางเคี้ยวตุ้ยๆ ดวงตากลมโตจ้องมองโทรทัศน์ที่กำลังนำเสนอข่าวแม้จะถูกมาร์โคด้วยสายตาคาดโทษ ก่อนที่เสียงเรียกเข้าจะหายไป มาร์โคก็กดรับสายได้ทันเวลาพอดี
“ครับ อัลแบร์โต้”
“นีรอยู่กับคุณหรือเปล่า”
“นีรเหรอครับ” มาร์โคหันไปมองนีรญาที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ ชายหนุ
