(12) ข้อตกลง
731 Words
#ใบเฟิร์น
เช้าวันต่อมา
เราลืมตาขึ้นมาเหมือนเราอยู่ที่ไหนสักแห่งมันขาวไปหมด เราค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะเดินไปดูรอบๆจนไปเห็นแผ่นหลังของใครสักคนที่ยืนหันหลังอยู่ แต่ทำไมมันคุ้นๆนะ เราเลยเดินไปไกล้ๆเผื่อจะได้ถามว่าที่นี่ที่ไหนออกทางไหน
แต่พอเดินมาไกล้ๆเท่านั้นละ
"ยะ..ยาย"เรายิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นคนตรงหน้า เพราะว่าเค้าคือยายของเราเอง
"..."ยายค่อยๆหันหน้ามาหาเราช้าๆ
"ยาย ยายจริงๆด้วย ฮึกก หนูคิดถึงยาย"เราเข้าไปกอดยายไว้ทันที
"เข้มแข็งเอาไว้นะ สักวันชีวิตเองจะมีความสุขนะ "
"ฮึกก ยายหนูขอไปอยู่กับยายนะ หนูไม่อยากอยู่กับพวกเค้าแล้ว ฮึกก มีแต่คนเกลียดหนูรังแกหนู "
"ไปไม่ได้หรอก ยายไปไกลเองไปไม่ได้หรอก กลับไปได้แล้วนะ"
"ฮึกก ไม่!! ยายไม่ อร้ายยย!!"เราถูกยายผลักจนตัวลอยไปที่ไหนสักที่นึง
#ปราบ
ผมนั่งเฝ้าเธอจนเช้าเมื่อวานก็ไม่ได้กลับบ้าน พ่อผมโทรมาถามอยู่แต่ผมก็ได้บอกแค่ว่าเธอเป็นไข้เลยพามาโรงพยาบาลไม่ได้บอกว่าเธอเป็นโรคเลือดไหลไม่หยุด
"ไม่ ยายไม่ อร้ายยย!!"จู่ๆเธอก็กรีดร้องขึ้นมาผมรีบเข้าไปดูเธอทันที
"นี่เธอๆ นี่เธอๆ"ผมเขย่าตัวเธอเพื่อให้เธอตื่นขึ้นมา
"ฮึกก ยายจ๋าา อย่าทิ้งหนูไป หนูไม่เหลือใครแล้ว มีแต่คนทำร้ายหนู ฮื่อๆๆ"หัวใจผมกระตุกวูบทันที นี่ผมทำร้ายเธอขนาดนี้เลยหรอ
"เธอๆๆตื่นๆๆ"ผมเขย่าตัวเธออีกครั้ง เธอค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา
"ฮึกกพี่ปราบ อย่าทำอะไรหนูเลย หนูกลัวแล้ว"เธอยกมือไหว้ผมพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
"เดี๋ยวๆๆ หยุดร้องไม่ได้ทำอะไรแล้ว แค่มาดูเฉยๆว่าร้องไห้ทำไม"
"ฮึกก ยายทิ้งหนูไปแล้ว ยายไม่ให้หนูไปอยู่กับยาย ฮื่อๆๆ"
"ใจเย็นๆนะ ยายเธอยายไปแล้ว ที่เค้าไม่อยากให้เธอไปด้วยก็เพราะว่าอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ไง"
"ฮื่อๆๆ หนูไม่อยากอยู่แล้ว ฮื่อๆๆที่แต่คนรังแกหนู หนูผิดอะไร ฮึก"
"หยุดร้องได้แล้ว เรามาตกลงกันดีกว่า ฉันจะไม่ทำอะไรเธออีก จะไม่รังแกเธอจะพูดดีๆกับเธอ แต่เธอต้องคอยไปทำความสะอาดที่คอนโดให้ฉันอาทิตย์ละ4วัน เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน" ผมจะตกลงกับเธอใหม่ ขืนได้รังแกหรือแกล้งอีกสงสัยได้ร้องไห้น้ำตาหมดปี๊บแน่ๆ
"ฮึกกพี่โกหก พี่จะหลอกหนูไปทิ้งอีกใช่มั้ย "เธอพูดพร้อมกับยกมือน้อยๆขึ้นมาปาดน้ำตาออก
"ฉันไม่ทำแบบนั้นแล้ว หยุดร้องได้แล้วนะ ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว"
"..."
"อะ ฉันสัญญาเลยละกัน "ผมชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าเธอ เธอได้แต่มองผมอย่างงงๆ คงจะไม่คิดละสิว่าผมจะมีมุมนี้ ผมก็ไม่คิดเหมือนกัน เธอเป็นคนแรกที่ผมทำอะไรแบบนี้ด้วย
"..."
"เกี่ยวก้อยกันสิ ฉันสัญญาแล้ว แต่ถ้าฉันผิดสัญญาฉันยอมให้เธอทำอะไรก็ได้กับฉัน"
"ก็ได้ค่ะ"เธอค่อยๆยกมือน้อยที่หลังมือมีสายน้ำเกลือคาอยู่ก่อนจะชูนิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยกับผม
"สัญญากันแล้วนะ รอเธอหายดีแล้วค่อยไปทำก็ได้ แล้วเดี๋ยวจะพาไปสมัครเรียนที่มหาลัยเดียวกับฉัน"
"ค่ะ"
"เธออยากจะเรียนอะไรละ "
"หนูอยากเรียนปฏิมากรรมค่ะ หนูชอบงานศิลปะ"
"อืม ฉันก็ชอบวาดรูปเหมือนกัน ว่างๆจะพาไปที่พิพิธภัณฑ์ภาพวาดนะ ฉันชอบไปบ่อยๆเรียนรู้อะ"
"จริงๆหรอคะ"
"อืม "
"ว่าแต่พี่ไม่ได้เรียนปฏิมากรรมหรอคะ "
"เปล่า ฉันเรียนบริหาร วาดภาพแค่งานอดิเรก"
"อ๋ออย่างนี้นี่เอง"เธอพยักหน้าเชิงเข้าใจ ดูเผินๆเธอก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรเลยหนิ ทำไมผมถึงมองข้ามได้นะ
- Writer
