ร่างแน่งน้อยรีบผละจากคนตัวโต เธอรีบเหลือกตาขึ้นเพื่อให้น้ำรื้นไหลกลับเข้าไป
“ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะคะ พี่เอริมาแล้ว”
หญิงสาวรีบตัดบทก่อนออกไปจากห้อง โคเลสนิกรู้สึกโล่งใจอย่างที่ไม่เคยโล่งมาก่อน เขาได้พูดมันออกไปแล้ว คำคำนั้นที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกจะได้ยินจากปากของเขานอกจากทิพชยา
เขาพยายามที่จะเก็บกักมันไว้เพราะไม่แน่ใจว่าเมื่อพูดคำ ๆ นั้นออกไปแล้วผลที่ได้กลับมาจะเป็นเช่นไร เธออาจรังเกียจเขา โกรธหรือไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาเกิดความกล้าหาญและเป็นเสมือนแรงผลักอันยิ่งใหญ่นั่นคือเสียงหัวใจอีกดวงที่เขาได้ยินภายในตัวเธอ
“ใครมาที่บ้านหลังนี้ก็เป็นต้องหลงเสน่ห์ความสวยและความขลังแบบโบราณกันทั้งนั้นล่ะค่ะ”
เอริกล่าวขณะให้แม่บ้านเข้ามาช่วยจัดเตรียมอาหารเช้าแบบญี่ปุ่นด้วยความพิถีพิถันภายในห้องโถงของบ้านซึ่งทั้งทิพชยาและโคเลสนิกนั่งบนพื้นที่โต๊ะแบบสี่เหลี่ยมจัตุรัสตรงกลางห้อ
