เขากล่าวก่อนหันหลังให้และเดินตรงไปยังประตู ออกจากห้องสูทสุดหรูโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องที่ดังอยู่เบื้องหลัง
“มาเอมิ...ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนจ๊ะ?”
น้ำเสียงอันอ่อนหวานที่ดังเบื้องหลังทำให้ร่างบอบบางในชุดยูกาตะหรือชุดกิโมโนซึ่งทอจากผ้าฝ้ายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมฝั่งน้ำในยามดึกหันกลับไปยังหญิงสาววัยสามสิบซึ่งอยู่ในชุดยูกาตะสีครีมเดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ
“ฉันยังไม่ง่วงค่ะ พี่เอริจะนอนก่อนก็ได้นะคะ”
เอริ สาวชาวญี่ปุ่นผิวขาวรูปร่างบอบบางและมีเรือนผมดำยาวเงางาม เธอเป็นหลานสาวแท้ ๆ ของยาซาโน่ซึ่งเป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวที่ทิพชยารู้จักแต่เล็กเพราะบิดาของเธอให้เอริมาคอยดูแล บ้าน ซึ่งยังคงเอกลักษณ์แบบโบราณอยู่ริมฝั่งน้ำที่มีต้นหลิวเรียงรายในเขตเมืองคุราชิกิ จังหวัดโอคายามะซึ่งเป็นจังหวัดในภูมิภาคชูโงกุหรือเขตภาคกลางของประเทศญี่ปุ่น
“แต่นี่มันดึกมากแล้วนะจ๊ะ น้องสาวของพี่อย่านอนดึกนัก เดี๋ยวเกิดไม
