เป็นการตื่นนอนในตอนเช้าที่กานต์รู้สึกว่าพิเศษมากกว่าเช้าไหนๆ เมื่อเห็นใบหน้าของบุณณดาอยู่ตรงหน้า แม้นี่จะไม่ใช่แรกที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหญิงสาวนอนอยู่ด้วยกัน แต่วันนี้กานต์กลับรู้สึกว่ามันพิเศษมากกว่าทุกครั้ง หรืออาจจะเป็นเพราเธอคือคนสำคัญ
นิ้วแกร่งเกลี่ยผมที่หลุดร่วงคลอเคลียใบหน้าออกให้แผ่วเบา จรดริมฝีปากลงบนหน้าผากนูน จากนั้นก็ขยับตัวลงจากเตียงนอน และดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้หญิงสาว เดินออกจากห้องนอนไปเงียบๆ ให้บุณณดานอนพักผ่อนให้เต็มที่
ส่วนคนที่นอนหลับในคราแรกก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“นี่หลงเธอเข้าให้แล้วใช่ไหมเนี่ย”
กานต์ขอทำหน้าที่เป็นพ่อครัวทำอาหารให้คนป่วยรับประทาน ยังดีที่ตู้เย็นของบุณณดาพอมีของประกอบอาหารได้บ้าง ชายหนุ่มจึงรังสรรค์เมนูข้าวผัดไข่ไส้กรอกง่ายๆ พร้อมด้วยขนมปังปิ้งและนมให้หญิงสาว
เมื่อจัดการอาหารเสร็จเรียบร้อยเชฟมือสมัครเล่นก็จัดการล้างไม้ล้างม
