บุริศร์หรี่สายตามองน้องสาวและเพื่อน กับคำตอบที่สวนทางกันของคนทั้งคู่ คนหนึ่งบอกรู้จัก คนหนึ่งบอกไม่รู้จัก ทั้งที่เรียกชื่อกันออกมาเสียด้วยซ้ำ แต่แปลกที่ทำไมน้องสาวตนถึงได้เรียกกานต์ว่ากรณ์ไปได้
“นั่งก่อนสิต้อง” บุณณดาอยากจะเดินหนีออกไป แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน เธอก็อยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะแสดงละครอะไรให้เธอดูอีก วันนั้นก็แสดงเป็นคนแปลกหน้าไม่รู้จักกัน บอกว่ารักแฟนหนักหนาแทบจะกลืนกิน แต่คืนนั้นเธอกลับเห็นผู้ชายคนนี้พาผู้หญิงอื่นเข้าโรงแรมม่านรูด
“นี่ค่ะกาแฟ” กานต์ยิ้มรับ มองแก้วกาแฟกับใบหน้างามบูดบึ้งของหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่ปิดไว้ไม่มิด
“ต้องนี่ไอ้กานต์เพื่อนที่พี่บอก ไอ้กานต์นี่ต้องน้องสาวฉัน” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มเผยขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม ผิดกับบุณณดาที่อยากจะเบะปากใส่เสียเหลือเกิน
แต่เอ๊ะ! เมื่อกี้ พี่ชายเธอบอกว่าผู้ชายคนนี้ชื่ออะไรนะ กานต์เหรอ ไม่ใช่กรณ์หรือไง ทำไมหน้าตาผู้ชายคนนี้ถึง
