73
หลังจากที่ร่างบางได้นอนพักเต็มที่แล้ว ตื่นมาเธอก็อ้อนคาเดนที่นั่งเฝ้าอยู่ในห้องไม่ไปไหน
"คุณคาเดนคะ" ร่างบางเรียกเสียงอ้อน
"ครับ" คาเดนที่นั่งเครียดอยู่รีบลุกเดินมาหา
"ขนมจำได้ด้วยแหละ" เธอพูดด้วยท่าทางเคอะเขิน
"...?" คาเดนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าจำอะไรได้
"คุณคาเดนบอกรักขนมไง" เธอพูดเสียงเบา บิดไปมา ตอนนั้นถึงเธอจะเจ็บแผลมาก แต่เธอก็ดีใจที่ได้ยินคำบอกรักของเขา
จุ๊บ
คาเดนไม่พูดอะไร เพียงก้มลงหอมหน้าผากคนตัวเล็ก ตอนนี้เขาขอเห็นแก่ตัวตักตวงความสุขจากคนตัวเล็กไว้เยอะๆ ก็แล้วกัน
"หิวมั้ย" เขาถามเสียงทุ้ม
"หิวค่ะ " ขนมหวานยิ้มตาปิด ในหัวคิดแต่เรื่องอ้อนคนตัวโต
คาเดนยิ้มให้เธอแล้วเดินไปเอาอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้ก่อนหน้ามาให้คนตัวเล็กที่นอนยิ้มมองเขาอยู่บนเตียง
"คุณคาเดนป้อนได้รึเปล่าน๊าา" ร่างบางทำเสียงอ้อน พลางพยายามพยุงตัวเองขึ้นนั่ง
"ช้าๆ" คาเดนเอ็ดเข้าให้ เพราะเขากำลังปรับเตียง
