จองรักยัยเด็กลูกหนี้

รสชาติไวน์

ไดมอนด์ที่นั่งจิบไวน์อย่างใจเย็น เพื่อรอหญิงสาวอาบน้ำ เขานั่งฟังเสียงน้ำไหลที่กระทบพื้นอยู่เพียงไม่นานเสียงน้ำไหลก็ถูกปิดลงไดมอนด์จึงมองไปที่ประตูห้องน้ำ

แกร๊ก

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกโดยร่างบางของนางแบบสาวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำได้เดินออกมาดวงตากลมสวยของเธอก็เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียวแต่มีเขาเข้ามานั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย

“ คุณ มาตั้งแต่ตอนไหนคะ ” เมเปิ้ลที่เห็นใบหน้าของเขาเธอก็ถามเขาออกมา

“ สักพักแล้ว ”

เสียงเรียบนิ่งของ มาเฟียหนุ่มหันมามองทางเสียงเธอแล้วเขาก็ตอบเธอออกมา แล้วเสียงเรียบนิ่งนี้ก็พูดต่ออีกว่า

“ เดินมานี่ ”

เขาเอ่ยออกคำสั่งบอกให้เธอเดินมาหาเขา แต่เธอก็ยังคงยืนอยู่กับที่และยังไม่เดินมาหาเขา เขาเลยพูดขึ้นว่า

“ เธอจะเดินมาดีๆหรือว่าจะให้ฉันเดินไปอุ้มเธอมา ”

มาเฟียหนุ่มพูดออกมาและก็เหมือนว่าคำพูดนี้ของเขาจะทำให้นางแบบสาวเดินมาหาเขา เมเปิ้ลที่ตอนแรกเธอยังคงยืนนิ่งอยู่แต่พอได้ยินเสียงเขาพูดขึ้นมาอีกครั้งเธอเลยค่อยๆเดินมาหาเขา

“ อุ้ย คุณ ”

ทันทีที่เธอเดินมาหยุดที่หน้าเขา มือหนาของมาเฟียหนุ่มก็กระตุกข้อมือเธอให้ลงมานั่งยัง ตักแกร่งของเขาทันที

“ หึ ขวัญอ่อนไปได้ ”

เสียงหัวเราะในลำคอของเขาหัวเราะเธอขึ้นมา มือหนาของเขาก็โอบประคองร่างกายเธอไว้ ไม่ให้หล่นจากตักของเขา

“ ไม่ได้ขวัญอ่อนค่ะ แต่แค่ตกใจ ใครจะไปรู้ละ ว่าจะดึงมานั่งบนตัก ” เธอเองก็พูดบอกกับเขา แทนที่จะบอกเธอดีๆก็ได้ ใครใช้ให้ดึงแขนกันเเบบนี้

“ ดื่มไวน์มั้ย ” มาเฟียหนุ่มถามเธอออกมา โดยที่เขาไม่ได้สนใจคำเหมือนบ่นจากเธอเลย

“ ไม่ค่ะ ”

นางเเบบสาวมองแก้วไวน์ในมือเขา แล้วเธอก็ตอบเขาออกมา ถ้าเธอดื่มเเล้วเกิดเมา ทำเรื่องน่าอายขึ้นมาล่ะ คงไม่ดีเเน่ เธอเลยเลือกที่จะไม่ดื่มมันดีกว่า

“ แต่ฉันอยากให้เธอดื่ม ”

มาเฟียหนุ่มยังคงพูดตามที่ตัวเองต้องการออกมา แล้วมือหนาของเขาที่ถือเเก้วไวน์อยู่ก็ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอ พร้อมส่งสายตาให้เธอทำตามอย่างที่เขาบอก เมเปิ้ลที่ไม่ชอบการถูกบังคับ เธอก็ไม่อยากจะทำตามในสิ่งที่เขาบอก เเต่เพราะสายตาที่กดดันของเขา เธอจคงต้องยอมทำตาม

“ จิ ดื่มก็ดื่ม ” เธอทำหน้าเหมือนเด็กน้อยที่ถูกขัดใจยังไงยังงั้น แล้วเธอก็รับเเก้วไวน์จากมือเขามาถือไว้ เเล้วจิบมันเข้าปากไปเพียงไม่มาก และเธอก็ยื่นแก้วใบนี้คืนเขา

“ อยากให้ทำอะไรอีกมั้ยคะ ” เธอถามเขา เพราะว่า ต่อให้เธอไม่อยากทำอะไรเขาเองก็คงจะบังคับเธอ

“ หวานมั้ย ” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบคำถามเธอ เเต่เขาถามคำถามกับเธอเเทน

“ อะไรหวานคะ ” เธอมองหน้าเขา เเล้วถามเขาออกมา ไวน์มันจะหวานได้ไง เขาเองก็กินก่อนหน้าฉัน ไม่รู้รสชาติรึยังไง

“ รสชาติไวน์ ”

จุ๊บ…!!!

เขาพูดกับเธอจบ แล้วไม่รอให้เธอได้พูดหรืออะไรต่อ มาเฟียหนุ่มก็เข้ามาจูบเธอทันที โดยที่เธอนั้นไม่ทันตั้งตัว

อื้อออ~~~

นางเเบบสาวที่โดนเขาจู่โจมเเบบไม่ทันตั้งตัว เธอกำลังจะอ้าปากพูดกับเขา เเต่ยังไม่ทันได้พูด กลับถูกเขาจูบลงมาเเบบไม่ทันตั้งตัว เเละมันก็เหมือนกับการเปิดทางให้เขาจูบเธอได้อย่างง่ายดาย มาเฟียหนุ่มดันลิ้นหนาของเขา เข้ามาในโพลงบางของนางเเบบสาว โดยที่เขาเองใช้ลิ้นหนากวาดต้อนช่วงชิมน้ำหวานจากโพลงปากบางของเธอ ลิ้นร้ายเกี่ยวเล่นกับลิ้นบาง เพื่อให้เธอตอบสนองจูบจากเขา ในตอนเเรกนางเเบบสาวก็ยังไม่ทันได้จูบเขาตอบ เเต่พอเขานำทางให้เธอ เธอก็เหมือนเรียนรู้จากเขา เธอก็จูบตอบเขาเเบบงะๆเงิ้นๆ แต่สำหรับเขาเองการที่เธอจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสา มันไม่ได้ทำให้เขารำคาญหรือหงุดหงิดจากเธอเลย เขายังคงป้อนจูบให้คนบนตักซ้ำๆ โดยที่ตอนนี้ร่างบางของนางเเบบสาวนั้นเริ่มทิ้งน้ำหนักตัว เเละตัวอ่อนลง เเต่เหมือนว่าตอนนี้เขาจะรับรู้ได้ว่า เธอนั้นเริ่มจะหายใจติดขัดเเล้ว เขาเลยถอนจูบออก เพื่อให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดไป

“ เพิ่งรู้ว่าการดื่มไวน์แบบนี้มันหวานดีเหมือนกัน ”

น้ำเสียงเรียบของมาเฟียหนุ่มพูดขึ้นมาหลังจากที่เขายอมถอนจูบจากเธ อเเล้ว เมเปิ้ลที่ได้ยินคำพูดจากปากเขาเธอก็มองไปที่ใบหน้าของเขาทันที อิตามาเฟียนี้ โรคจิตรึป่าว ดื่มไวน์บ้าอะไร จากปากเธอ

“ สายตาเธอ เหมือนคนกำลังด่าฉันเลยนะ ” มาเฟียหนุ่มเอง ก็มองหน้าเธอไม่ต่างจากที่เธอมองเขา เเล้วเขาก็พูดขึ้น

“ ใครจะไปกล้าด่าคุณคะ คุณเจ้าหนี้ ”

เมเปิ้บที่เหมือนคนถูกจับได้ ว่าเธอด่าเขาในใจจริงๆ เธอเลยรีบพูดอย่างอื่นขึ้นมาเเทน และเธอก็คิดในใจว่า เขามีสมองฉันอยู่ในหัวเหรอถึงได้รู้ทันความคิดของเธอ

“ หึ พร้อมรึยัง ”

เขาเองที่รู้ว่า เธอนั้นต้องโกหกเขาเเน่ๆ เพราะดูจากเเววตาเเละคำพูดของเธอ เเต่เขาก็ไม่ได้คิดถือโทษโกรธอะไรเธอ เเละตอนนี้เขาเองก็อยากจะลิ้มลองความสดใหม่ของนางเเบบสาวคนนี้เเล้วสิ เขาเลยถามเธอออกมา

“ คุณ ถ้าฉันบอกว่ายังไม่พร้อมละ เราไม่ทำกันได้มั้ย ”

ในเมื่อเขาถามเธอมาเเบบนี้ เธอเองก็เลยลองพูดกับเขาออกมา เธอยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ไป เธออยากเก็บมันเอาไว้ให้กับคนที่เธอรักต่างหาก ไม่ใช่ต้องมานอนอ้าขาให้กับคนที่เธอไม่ได้รักเเบบนี้

“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอพร้อมเอง ” เขารู้ว่านี้คือครั้งเเรกของเธอ มันก็คงต้องกลัวกันเป็นธรรมดา เเต่เขาก็มีวิธีที่จะทำให้เธอ พร้อมไปกับเขา

อื้มม~~!!!

หลังจากคำพูดนี้ของมาเฟียหนุ่มจบลง เขาก็เข้าไปจูบเธออีกครั้ง โดยที่เขาป้อนจูบเธอซ้ำๆ เพื่อให้เธอรับจูบจากเขา เเละยอมเปิดปาก เพื่อให้เขานำทางจูบเธอ เมเปิ้ลที่รู้ชะตากรรมดี ว่าเธอคงไม่รอดแล้ว เธอก็เลยปล่อยตัวปล่อยใจไปตามน้ำกับเขา เเละพยายามจูบตอบเขา

มือหนาค่อยดึงปมชุดที่เธอผูกอยู่ ให้หลุดออกจากกัน จนเผยให้เห็นชุดนอนด้านในที่เธอสวมใส่อยู่ ปากหนายังคงจูบเธอซ้ำๆ แต่สายตากลับมองลงมาที่ร่างกายเธอ มือหนาข้างที่ว่าง ลูบไล้ไปตามขาอ่อนของเธอ จนขนเเขนเริ่มรุกซู่ มือหนาค่อยลูบขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั้งถึงจุดกลางกายสาวที่ไร้อะไรปกปิด เขาเลยถอนจูบจากเธอ เเล้วมองใบหน้าหวานของนางเเบบสาว

“ โนบรา โนชั้นในสินะ ” เขาพูดกับเธอ ด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากเดิมมาก น้ำเสียงนี้ของเขา มันดูนุ่มน่าฟัง น่าหลงไหลมาก คนบนตักที่มองหน้าเขา เธอก็เริ่มหลบสายตาเขา ด้วยความอายที่มีอยู่ และพยักหน้าให้เขา แล้วค่อยๆพูดออกมา

“ ก็มันมีเเค่ชุดนี้เเขวนอยู่อย่างเดียวนี้คะ ไม่ได้มีชั้นในด้วย ฉันเลยไม่มีใส่ ” เธอพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เบา เเต่มันก็ทำให้เขาได้ยินเป็นอย่างดี

“ อืม ดี ได้ถอดไม่ยาก ” มาเฟียหนุ่มก็พูดกับเธอขึ้นมาอีกครั้ง เเละเขาก็อุ้มช้อนร่างบางขึ้น เเนบอกทันที โดยที่เธอเองก็รีบกอดคอเขาไว้เเน่น เพื่อไม่ให้ตัวเองตกลงไป มาเฟียหนุ่มอุ้มร่างนางเเบบสาวเดินมาวางที่เตียงใหญ่นุ่มของเขาอย่างเบามือ เเละเขาก็ถอดกางเกงราคาเเพงของเขาออกต่อหน้าเธอ