มอร์แกนจัดว่าเป็นค**ำที่มีใบหน้าหล่อเหลา มองเผินๆ คล้ายวิล สมิธ สายตาของมอร์แกนจับอยู่ที่เรือนกายอวบอัดภายใต้เสื้อผ้ารัดรูปของมาลี ผ้ายืดและบางแนบเน้นสรีระอันรัดรึงของหล่อนที่ยืนเด่นอยู่บนเวที กำลังร้องเพลงขับกล่อมลูกค้าภายในร้านเหล้า
เสียงปรบมือดังขึ้นเกียวกราวหลังจากมาลีร้องเพลงจบ
‘สวยมาก’
มอร์แกนยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม สายตาจับจ้องเรือนร่างของมาลีไม่วางตา นึกเปรียบหล่อนกับดอกไม้งามที่กำลังเบ่งบานอยู่ท่ามกลางแสงสีของราตรีกาลอันหม่นมัว อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าเคล้าควันบุหรี่ รายล้อมไปด้วยหมู่ภมรซึ่งล้วนเป็นชายชาตรีมากหน้าหลายตาที่อยากชื่นชมหล่อน
“ผมอยากคุยกับผู้หญิงคนนั้น”
ไมค์สะกิดเด็กเสริฟซึ่งเป็นชายชาวพม่าร่างเล็ก สายตามองเล็งไปที่มาลี
“เดี๋ยวผมจะถามให้นะครับ”
เด็กเสริฟตอบด้วยภาษาอังกฤษชัดเจน ไม่ติดขัด พูดภาษาอังกฤษได้คล่องสมกับที่พม่าเคยเป็นเมืองขึ้นของอังก
