บุญล้อมนึกถึงหญิงวัยกลางคนรูปร่างอวบขาว เป็นสาวใหญ่ที่หน้าตายังสะสวยไม่สร่าง
“ใช่จ้ะ”
มาลีพยักหน้า
“แต่ตาผินก็แก่มากจนต้องนั่งรถเข็นแล้วนี่มา... แล้วป้าสำรวยจะเอาเวลาที่ไหนมาดูแลไอ้แดงลูกเรา”
บุญล้อมห่วง
“แกบอกว่าได้ก็ได้สิจ๊ะ... พี่ล้อมไม่ต้องกังวล”
“งั้นก็ตามใจเอ็ง... แต่ตอนนี้สิ่งที่พี่กังวลมากกว่าเรื่องไอ้แดงก็คือเรื่องเอ็ง”
“ทำไม... เรื่องอะไร?”
คิ้วของมาลีชิดเข้าหากัน
“เรื่องที่เอ็งจะทำงานให้นายช่างไมค์... จะดีหรือ?”
บุญล้อมยังคงเป็นกังวล เมื่อนึกถึงวันที่เมียรักจะต้องไปทำงานกับนิโกรรูปร่างสูงใหญ่ดำทะมึนเหมือนหมีควาย แม้ว่าช่างยอดจะยืนยันว่าไอ้นายช่างไมค์คนนี้ใจดีก็เถอะ
“พี่ยอดกังวลอะไรหรือจ๊ะ”
มาลีถามสามี
“ปะ... เปล่า งั้นตามใจเอ็งก็แล้วกัน”
บุญล้อมจะขัดอะไรได้ ครู่ต่อมาสองหนุ่มต่างวัยที่มีเมียคนเดียวกันก็นั่งดื่มเบียร์กันจนกรึ่มด้วยกันทั้งคู่ เบียร์สี่ขวดหมดเกลี้ยงใ
