มาลีส่ายหน้า เพราะว่าแท่งเนื้อของมอร์แกนมหึมาเหลือเกิน
“นะครับ... คุณทำได้”
มาลีมองดุ้นเนื้อ แล้วรวบรวมความกล้า ยอมรับว่าทั้งกลัว... ทั้งอยาก
แต่ความอยากที่มีมากกว่า ก็ทำให้หล่อนยอบกายลงนั่งยองๆ คร่อมตักเขา มือข้างหนึ่งเอื้อมคว้าดุ้นเอ็นสีดำขนาดซึ่งมือกำไม่รอบ กดหัวสีม่วงถอกไถ กระแซะถูรูเนื้อให้คลี่กลีบอ้าออกรับ ค่อยๆ ขยับ กดกลืนความแข็งแกร่งพร้อมกับหย่อนสะโพกย้ำทีละนิด
“สวมลงมาเลยครับ... อย่างนั้นแหละ... อ่า”
มอร์แกนช่วยอีกแรง สอดฝ่ามือเข้าใต้สะโพกหนั่นแน่นของหล่อน ช้อนให้ขยับขึ้น... แล้วกดลงมาดังบลั่บ
“อู้ว... เข้าแล้ว”
มอร์แกนหลุบตาลงมองภาพของการสอดใส่ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหว่างขา
“อูย... มะ... ไม่ไหว”
มาลีทำท่าว่าจะยอมแพ้ ทั้งที่พยายามกดกลีบขมิบกลืนท่อนเอ็นยาวใหญ่จนได้ครึ่งดุ้นแล้วเชียว
“อย่าครับ... อย่าหยุด... คุณทำดีแล้ว”
มอร์แกนคว้าสะโพกของหล่อนเอาไว้ ก่อนที่มาล
