เมื่อรอยยิ้มจางหายไปมือนุ่มข้างที่ว่างก็ถูกกอบกุมช้า ๆ ก่อนเรียวปากหยักจะก้มบรรจงจูบแผ่วเบา เทียนหอมยืนนิ่งเพราะความรู้สึกหลากหลายผุดพรายข้างใน ทั้งดีใจ ซาบซึ้งและกลัวผิดหวัง
“พี่คิดถึงเทียนมากนะ” แต่แววตาและน้ำเสียงของเขานั้นแสดงให้เห็นว่าจริงจังและจริงใจกับหญิงสาวเสมอ
“พี่ลม” ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายสั่นไหวรุนแรงยามได้ยินสิ่งที่เขาเอ่ย คงเป็นเพราะพายุคือคนพิเศษสำหรับเธอ ไม่ว่านาฬิกาเดินผ่านไปไกลแค่ไหน แต่คำว่ารักที่มีให้เขายังแทรกซึมตรงกลางใจเหมือนเคย
“ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะ เทียนชอบมาก” เสียงหวานขอบคุณสั้น ๆ แก้เขิน
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นดินเนอร์คืนนี้ได้ไหม”
“…” เทียนหอมเงียบครู่หนึ่ง
“พี่มีหลายเรื่องอยากคุยกับเทียน…ขอนะ”
“…”
“ให้โอกาสพี่ที” ดวงตาคมมองคนตัวเล็กตาละห้อย แต่ละวินาทีที่รอคำตอบใบหน้าหล่อเหลาเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“…” แต่แล้วเชฟสาวสวยก็พยักหน้าตกลงเพราะตอนนี้เธอคิดว
