ราตรีรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้าวันใหม่ท่ามกลางอากาศแจ่มใสและเสียงนกร้องแทนนาฬิกาปลุกตอนเช้าตรู่ซึ่งมันเป็นอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่มาใช้ชีวิตอยู่กับสามีของหล่อนทางภาคใต้ หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกาหัวเตียงบอกเวลาหกโมงเช้าและข้างเตียงก็ยังว่างเปล่าเพราะกว่าที่ธีระจะกลับมาก็เกือบเที่ยง เขาต้องตระเวนกรีดยางหลายร้อยต้นในพื้นที่ที่ปลูกต้นยางไว้ ห่างจากบ้านออกไปไกลโขแต่ก็กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ราตรีตวัดผ้าห่มออกก่อนเลื่อน ตัวลงจากเตียง หล่อนบิดขี้เกียจไปมาเบา ๆ พลางอ้าปากหาววอดอีกหน หญิงสาวเอียงคอไปมาเพื่อปัดไล่ความง่วง หล่อนลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูแต่ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ วันนี้หล่อนตื่นเช้าและอากาศดีมาก นึกอีกทีก็ไม่อยากอาบน้ำในห้องน้ำเพราะเมื่อเหลือบมองไปนอกหน้าต่างเห็นบรรยากกาศข้างบ้านแล้วทำให้นึกถึงลำธารที่อยู่ใกล้ ๆ นั้น ราตรีคิดอยู่หลายหนว่าจะไปอาบน้ำให้ชุ่มฉ่ำสักวัน มันเป็นลำธารเล็ก ๆ แต่น้ำก็ลึกถึงอกและน้ำ
