Ep.37
Kiew talk.
"คิว ไปคุยกับพ่อที่ห้องทำงานหน่อย" พูดจบพ่อก็ลุกเดินออกจากห้องรับแขกไปเลย ผมจึงรีบหันไปมองหน้าเจน ตอนนี้เธอมีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด แววตาเธอตอนนี้มีแต่ความกังวลเต็มไปหมด ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือเธอไว้แน่นๆ ให้เธอเชื่อใจผมพร้อมกับลูบเบาๆ เพื่อให้กำลังใจเธอ
ผมหันไปมองหน้าแม่ที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว แม่ท่านก็ส่งยิ้มให้กำลังใจผม ก่อนจะพูดออกมาว่า
"พ่อเราเป็นคนมีเหตุผล ไม่มีไรมากหรอก" ใช่ครับ! พ่อผมเป็นคนใจดีและมีเหตุผล แต่ครั้งนี้ผมเดาอารมณ์พ่อไม่ออกเหมือนกัน ว่าท่านคิดอะไรอยู่ และพอพ่อเป็นแบบนี้ผมก็มีหวั่นๆ อยู่เหมือนกัน
"ผมฝากเจนด้วยนะครับแม่" ผมพูดบอกแม่ ตอนนี้ผมค่อนข้างที่จะเป็นห่วงความรู้สึกของเจนมากๆ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าแม่จะรู้เรื่องของเจนมั้ย? ถ้าแม่รู้ แม่จะยังเอ็นดูเธอแบบนี้อยู่หรือเปล่า? แต่ไม่ว่ายังไง ผมก็จะทำให้ทุกคนยอมรับเจนให้ได้
"จ๊ะ ไม่ต้องห่วงทางนี้ ค
