บอกความในใจ 1
1049 Words
“ไอ้จ๋อย!! อยู่ไหนวะ” เสียงทุ้มตะโกนเรียกหาลูกน้องของตนเองหลังจากปรับทุกข์กับพ่อแม่เสร็จเรียบร้อย และเขาก็จะเริ่มภารกิจสารภาพความในใจที่มีให้กับพี่ปานรับรู้ในวันนี้อีกด้วย พอดีเป็นคนใจร้อนไม่อยากรอช้าให้เสียเวลากลัวว่าผู้ชายคนอื่นจะมาตัดหน้าสารภาพเอาเสียก่อน
“อยู่นี่ครับลูกพี่ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้จ๋อยรับใช้” จ๋อย หรือ จารุยศ วรธีรนนท์ ลูกชายของคนขับรถนายอำเภอ เพื่อนเล่นของติณณภพตั้งแต่เด็ก โตมาด้วยกันเรียนมาด้วยทำให้ทั้งสองชี้กันยิ่งกว่าอะไรดี จ๋อยเป็นลูกน้องคู่ใจของติณณภพไม่ว่าลูกพี่คนนี้จะทำอะไรมองแค่แว๊บเดียวจ๋อยก็สามารถรับรู้ถึงความคิดชั่วๆ ได้แล้ว
“ไปเอารถออกสิ ข้าไปหาแม่ยอดหวานใจ” เสียงทุ้มสั่งทันที
“ไม่กลัวคุณหนูปานด่ากลับมาอีกเหรอครับลูกพี่” จ๋อยถามกลับเพราะเมื่อวานเพิ่งโดนตะเพิดไล่กลับมาเอง แต่ลูกพี่เขาก็ยังไม่เข็ดราบยังคงเสนอหน้าไปอีก
“ข้าไม่กลัวหรอก ข้าถือคติที่ว่า ที่ด่าเพราะว่ารัก อีกอย่างวันนี้ข้าจะไปสารภาพในใจที่มีให้กับพี่ปาน” เขาบอกอย่างมุ่งมั่นพลางยักคิ้วให้กับไอ้จ๋อย
“สาธุ!! ขอให้สำเร็จด้วยเถอะ! ไอ้จ๋อยจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นเสีย”
“พูดมากนะมึง เดี๋ยวก็โดนหรอก!”
ไร่พบรัก
“สวัสดีจ้ะคุณติณณ์ มาหาคุณหนูปานเหรอจ๊ะ” คนงานสวนหยุดทักทายลูกชายนายอำเภอเพราะรู้อยู่แล้วว่ามาหาเจ้านายของเธอ และเป็นแบบนี้ทุกวันจนทุกคนภายในไร่ต่างเคยชินไปหมดแล้ว
“ใช่แล้วครับ พี่ปานอยู่หรือเปล่าครับ”
“คุณหนูอยู่ในสวนส้มนู่นจ้ะ กำลังเดินดูผลผลิตอยู่”
“ขอบคุณมากครับ” เมื่อได้คำตอบเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังไร่ส้มทันที ทุกตารางนิ้วของไร่แห่งนี้เขาเดินสำรวจมาหมดแล้ว ให้เดินปิดตาหาก็ทำได้
ไร่พบฝันถือได้ว่าเป็นไร่แบบผสมที่ได้รับรางวัลไร่ดีเด่นแห่งปี ซึ่งประกอบได้ด้วย ผักผลไม้หลายหลายชนิด รวมทั้งสัตว์เลี้ยงและดอกไม้นานาพันธ์อีกมากมายสร้างรายได้ให้กับหมู่บ้านเป็นกอบเป็นกำ และยังเป็นสินค้าขายดีของหมู่บ้านอีกด้วย ทั้งหมดเกิดขึ้นจากความคิดของผู้ใหญ่บ้านที่อยากจะให้ชาวบ้านมีรายได้มาเกื้อนุ่นในครอบครัวไม่ต้องเข้าเมืองไปหางานทำให้ลำบากจึงนำเอาที่ดินว่างเปล่าของตนเองมาทำไร่ทำสวนจนประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้และเมื่อลูกสาวคนโตเรียนจบก็กลับมาสานงานต่อจนกลายเป็นไร่ในฝันของหนุ่มสาวที่อยากจะมาสัมผัสกับความสวยงามและวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน โดยร่วมมือกับทางรีสอร์ตของนายอำเภอโปรโมตการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์จนมีท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสาย สร้างรายได้ให้กับหมู่บ้านเป็นกอบเป็นกำ ชาวบ้านสามารถมีเงินส่งบุตรหลานไปเรียนต่อได้อย่างสบายไม่ขัดสนและเอาความรู้กลับมาพัฒนาหมู่บ้านให้เจริญรุ่งเรืองอีกต่อไป
“ผลผลิตปีนี้ค่อนข้างดีเลยนะคะลุงมั่น ปานคิดว่าจะเจาะตลาดเมืองนอกสักหน่อย” เจ้าของเสียงหวานนามว่า “ปานชีวา จันทรโสภากุล อายุ 29ปี” รูปร่างเพรียวบาง ผิวขาวราวกับหยวกกล้วยแม้ว่าจะทำงานกลางแดดแต่ก็ไม่ทำให้ผิวสวยๆ คล้ำลงเลยสักนิด ดวงตากลมโตหวานฉ่ำราวกับน้ำผึ้งเดือนห้า ใครเห็นต่างก็หลงใหล จมูกโด่งปลายเชิด ริมฝีปากบางเป็นกระจับชมพูอ่อนบวมกับลักยิ้มสองข้างทำให้เวลายิ้มเสมือนกับพระอาทิตย์ส่องแสงในยามเช้า โคลนนิ่งของแม่เปรมยุดาอดีตนางงามประจำจังหวัด ถ่ายทอดความสวยมาสู่ลูกสาวทั้งสองคนราวกับฝาแฝดกัน ปานชีวาเรียนจบบริหารและเรียนปริญญาตรีอีกใบด้านเกษตรและตามด้วยปริญญาโทบริหารอีกใบเพื่อนำความรู้มาพัฒนาไร่พบรักของครอบครัว มือเรียวบางหยิบส้มสายน้ำผึ้งในตะกร้าขึ้นมาดู ผลผลิตล่าสุดของทางไร่ที่กำลังจะส่งออกขายสู่ในห้างสรรพสินค้าชั้นนำของประเทศและอีกไม่นานมันจะไปอยู่บนชั้นซูเปอร์มาเก็ตของเมืองนอกตามความฝันของเธอ
“จะดีเหรอครับคุณหนู ตลาดเมืองนอกค่อนข้างเข้มงวดในเรื่องคุณภาพ ลุงกลัวว่าจะมีปัญหาตามมาภายหลังได้” ลุงมั่นถามกลับ เพราะกลัวถึงปัญหาที่ตามมาจะยุ่งวุ่นวายเอาได้ และกฎหมายข้อบังคับของทางนั้นก็ยากที่จะนำสินค้าไปขายอีกด้วย มาตราการณ์คุ้มเข้มยิ่งกว่าอะไร ต่างจากเมืองไทยลิบหลี่
“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ค่ะลุงมั่น ปานได้ศึกษาเรื่องนี้มาสักพักแล้ว และได้คุยกับเพื่อนที่อยู่เมืองนอกมาคร่าวๆ ปานว่าจะส่งพวกผักผลไม้บางตัวไปทดลองขายดูก่อน ถ้าไปได้ดีก็อาจจะเจาะตลาดที่นั่นไปเลย อีกอย่างผลผลิตของไร่เราก็มีชื่อเสียงดีอยู่แล้ว ปานเชื่อเลยว่าทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่นอน และอีกอย่างเป็นการโปรโมตหมู่บ้านเราไปในตัวอีกด้วย”
“ถ้าคุณหนูคิดว่าดี ลุงก็พร้อมจะลุยเต็มที่เลยครับ ลุงไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่บริหารไร่เก่งแบบนี้มาก่อน ปรกติแล้วผู้หญิงมักจะทำงานออฟฟิศหรือไม่ก็งานในห้องแอร์ ส่วนน้อยที่จะลุยงานแบบคุณหนู” เขาเองก็ไม่อยากเชื่อหรอกนะว่าปานชีวาจะกลับมาพัฒนาหมู่บ้านและรับช่วงต่อจากพ่อผู้ใหญ่ คิดว่าจะทำงานที่กรุงเทพเสียอีก หรือไม่ก็นั่งบริหารไร่ดูแลงานในห้องแอร์ไม่ลงพื้นที่จริงแบบนี้
“ลุงมั่นก็พูดเกินไปค่ะ หนูแค่อยากเอาความรู้ที่เรียนมาพัฒนาหมู่บ้านเราเท่านั้น เดี๋ยวหนูขอตัวไปเดินตรวจไร่ก่อนนะคะ จะดูว่าควรพัฒนาตรงไหนอีกบ้าง”
“ครับคุณหนู”
- Writer
