การ์ดงานแต่งงาน ที่อยู่บนโต๊ะทานข้าว ทำให้คนที่เดินผ่านต้องหยิบมามอง แล้ววางลงที่เดิม น้ำวุ้นไม่กล้าถือวิสาสะจะเปิดออกดู แต่คนที่เห็นแล้ว บอกยิ้มๆ
“เปิดสิ ดูวันเวลาอีกที “ เจ้าของชื่อที่อยู่บนการ์ดบอกเสียงหวาน แล้วเดินเข้ามาโอบเอวเธอให้แนบชิด
“ไปด้วยกันนะ “ เสียงกระซิบข้างหูทำให้เธอต้องหันไปมองหน้าเค้า รอยยิ้มอบอุ่น ให้ให้เธอต้องซุกลงกับอกของเค้าด้วยความเขินเต็มกำลัง
“พี่เจแน่ใจหรอคะ ว่าจะพาวุ้นไปด้วย “ เด็กกะโปโลอย่างเธอกับนักธุรกิจหนุ่มอย่างเค้า มันจะดีหรอ
“ทำไมพี่แก่เกินไปสำหรับเด็กอย่างวุ้นหรอไง “ เค้าย้อนถาม
“วุ้นกับพี่เจ ไม่ใช่เรื่องแก่เลยค่ะ แต่วุ้นกะโปโลแบบนี้ พี่เจจะขายหน้าเอานะคะ ที่พาเด็กไป แถมแต่งในกรุงเทพด้วย “ เธอกลัวว่าเค้าจะเจอคนรู้จัก เจอใครที่ทำให้เค้าต้องอาย เมื่อมาเดินกับเธอ
เสื้อผ้าในราวถูกดึงออกมา ให้คนตัวโตดู พนักงานขายยิ้มหวานที่ชายหนุ่ม เดินตรงเข้ามาในร
