บาปนี้ขอเก็บไว้เอง
ตอน คืนไว้ทุกข์กลับโดนรุกล้ำ
ยามเย็นย่ำ แสงตะวันสีทองอาบลานหญ้า นกน้อยบินกลับรัง ลมเย็นโชยไหว กิ่งไม้สีเขียวโยกโคลงไปมา
เรือนร่างขาวโพลนแน่นิ่งอยู่บนเตียงกว้างในสภาพนุ่งเพียงผ้าขนหนูกระโจมอก
ดวงตากลมโตเปิดออก เห็นโคมไฟสีทองเลือนลางอยู่บนเพดานในห้องหรู
อือ! ชิสาขยี้ตาเบาๆขณะลุกนั่งด้วยความมึนหัว เธอกินยานอนหลับและนอนทั้งวัน
ลุกเดินไปยืนเกาะขอบหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ยามค่ำที่ชวนเศร้า หันไปทางไหนก็ไม่พบกับความสุขเลย
ก้มมองข่างล่าง เห็นลูกชายฝาแฝดกำลังเล่นน้ำในสระทั้งคู่ด่ากันเสียงดังโหวกเหวก
เบือนหน้าหนีจากสระก็ไปเห็นลูกสาวนั่งสูบบุหรี่อยู่บนฝากระโปรงรถหรู คุณแม่พาลน้ำตาไหลอาบแก้ม
นี่ชั้นเลี้ยงพวกเค้าไม่ดีหรือ! คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว ผสมกับความึนงงจากฤทธิ์ยา
สาวใหญ่ยืนร้องไห้กระซิกๆ
ก๊อก! ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องนอน
"ใคร" ชิสาตะโกนถาม พร้อมทั้งรีบเช็ดน้ำตาตัวเอง
"ทำไมไม่ลงไปกินข้าว" เสียงดุๆสวนกลับ จึงได้รู้ว่าเป็นออดี้ ลูกชายคนโต
"กินไปเลย" คุณแม่เสียงอ่อน ก้มหน้ามองลูกๆข้างล่างอีกครา เธอเข้าใจแล้วว่าเด็กๆทุกคนแสดงออกต่างกันเมื่อเสียคนรักไป
พอชและเวย์เลือกจะใช้กำลังเพื่อผ่อนคลาย ปอเช่เลือกจะใช้ยาเสพย์ติด เธอก็เช่นกัน
แกร๊ก! ประตูห้องโดนไขเปิดทั้งๆที่ล็อคไว้หนาแน่น
ร่างสูงใหญ่ของลูกชายคนโตเดินย่างเข้ามา คุณแม่หันมองแล้วเหลียวกลับ รีบก้มใบหน้าสวยเพื่อซ่อนคราบน้ำตาเอาไว้
"ทำไมไม่ยอมกินข้าวกินปลา ทำไมเลือกจะเก็บตัวแบบนี้" ลูกชายคนโตตวาดดุ
ชิสาสะดุ้งและยืนกอดอกตัวเองแน่น เธอรู้สึกเหมือนเด็กที่กำลังโดนผู้ใหญ่ดุ
ทั้งๆที่คนที่ดุนั้นเธอเลี้ยงมาเองกับมือ ทว่าตอนนี้เค้ากลายเป็นหนุ่มใหญ่เสียแล้ว การห่างเหินกันในช่วงที่เค้าไปเรียนเมืองนอกทำให้คุณแม่ไม่กล้าต่อปากต่อคำกับลูกตัวเอง
ออดี้หายใจฟึดฟัด จ่องมองร่างขาวโพลนที่อวบแน่นผ้าขนหนูจนเห็นไปทุกส่วนสัด
หมับ! หนุ่มร่างใหญ่เดินเข้ามากอดจากข้างหลังทันใด คุณแม่สะดุ้งเมื่ออกร้อนผ่าวนาบแผ่นหลังของเธอ
"ทำไมทำร้ายตัวเองยังงี้ ห๊ะ" ลูกชายก้มกระซิบหู สองแขนกล้ามๆรัดเอวจนหายใจไม่ออก
ตูดรู้สึกเจ็บเหมือนมีอะไรแข็งๆมาดุนดัน เสียงหัวใจลูกชายกระแทกแผ่นหลังดังตุ๊บ! ๆ
"ไม่ได้ทำอะไร" ชิสาก้มมองพื้น ตอบเค้าไปอย่างปากแข็ง
ฟื่ดดด! ลูกชายหายใจอัดเข้าปอดก่อนจะพ่นลมลงบนหัวคุณแม่ ฟู่ววว! ผมของเธอปลิวไหว
"งั้นหรือ งั้นผมจะทำให้มีความสุขเอง" ออดี้เอ่ยแล้วรวบเอว อุ้มชิสาเดินมาที่เตียง
"จะทำอะไร อย่านะ" คุณแม่ถีบขาไปมาขณะโดนยกลอย ออดี้จวนจะทำเธอหลุดมือเลยโยนลงที่เตียง
โครมมม! ร่างขาวโพลนนอนแผ่สยายในสภาพผ้าขนหนูหลุดรุ่งริ่ง
หนุ่มร่างใหญ่ก้มมองเนื้อนวลที่กระทบแสงไฟระย้าสีทอง เค้าค่อยๆลุกเข่าลงที่เตียง จ้องมองร่องสาวขนดกดำผ่านสองขาที่อ้าออกท้าสายตา
ชิสากำลังจะลุกนั่ง ทว่าสองมือใหญ่กลับบีบข้อเท้าเธอแล้วกระชากขาจนร่างกลับลงมานอนแผ่ดังเดิม
หนุ่มน้อยดึงขาคุณแม่ไปพาดบนบ่า จ้องมองร่องสาวสีแดงสดและเนินสวยที่มีขนดำดก
"อย่าน๊าาา" ชิสาร้องเมื่อเงยหน้ามองผ่านหน้าท้องตัวเอง เธอเห็นแววตาแบบนั้นก็รู้เลยว่าออดี้จะทำอะไร
ฟุ่บ! สายไปเสียแล้ว ใบหน้าคมหล่อที่เคยประแป้งให้มาเเต่อ้อนแต่ออกกลับมุดเลียร่องคุณแม่
แผล็บ! ๆ ลิ้นสากยาวหยาบโลนเลียปาดตามยาวจากล่างขึ้นบน
อ๊าาาา! ฮือ! ๆ ชิสาจิกหัวลูกชายคนโตร้องลั่น ส่ายหน้าไปมาเอวส่ายหนี
รู้สึกเหมือนกำลังโดนข่มขืนจึงใช้สองขาเตะอากาศ พาดทับบ่ากว้างจนแดงเป็นปื้น ปั่บ! ๆ
กางสองแขนออกแล้วจิกที่นอน ร่นตูดถอยหนีหน้าหล่อที่ซุกหว่างขา ถอยจนหัวแทบจะชนหัวเตียง
ลูกชายคนโตดันใช้สองมือจับขาอ่อนแล้วดึงกระชับกลับเข้ามา ทำให้ร่างขาวอวบไถลกลับ
ตั่บ! หว่างขากระแทกใบหน้าลูกชายเสียงดัง
"ไม่มีความสุขใช่ไหม เศร้านักใช่ไหม ผมจะทำให้ลืมมันเอง" ออดี้เอ่ยขณะมองผ่านหน้าท้องและร่องนมของชิสา
สายตาของเค้าดุดันน่ากลัว ช่างต่างกับตอนเป็นเด็กชาย ชิสาไม่เคยเห็นแววตานี้เลยแม้กระทั่งกับสามี
เค้าก้มกลับลงไปเลียร่องสาว ละเลงลิ้นปาดสองกลีบสัดส่ายไปมา สักพักคาบเม็ดสาวดูด
อ๊าย! ๆ ฮือ! ๆ ชิสาร้องครางพร้อมกับร้องไห้ครวญคราง
รู้สึกว่าเม็ดเสียวกำลังสั่นกระพึดกระพืออยู่ในปากของลูกชายคนโตที่เลี้ยงมาเองกับมือ
สองมือจิกผมบนหัวของเค้าและพยายามยกหน้าหล่อๆออก ทว่าแรงดึงจากท่อนแขนที่รัดขาอ่อนช่างทรงพลังเหลือเกิน
สุดท้ายก็ต้องนอนร้องไห้กระซิกๆ ปล่อยให้หนุ่มร่างใหญ่ดูดเลียของรักของหวงอย่างจำยอม
แผล็บ! ๆ
คุณแม่อ้าปากค้าง เงยหัวยกขึ้นเหนือหมอน จ้องมองหว่างขาตัวเองทั้งน้ำตา
ไม่นึกเลยว่าลูกชายที่อุส่าห์ทะนุถนอมมากลับกำลังทำรุนแรงกับส่วนนั้นของเธอ
เค้าทั้งดูดเม้มทั้งเลียวนใส่ร่องแดง แถมยังเอานิ้วสอดแยงเข้าออก ปากก็คาบเม็ดดูด จ๊วบจ๊าบ!
ลิ้นชอนไชทุกซอกอณู เสียวระคนจนมีน้ำออกมามาก รู้สึกผิดและเสียวไปด้วยในเวลาเดียวกัน
ทั้งสยิวและละอายใจจนน้ำตาพรั่งพรูออกมาพร้อมๆกับน้ำเสียว
ปลายลิ้นสากยาวฉกเข้าออกร่องแดงสดจนตูดสั่นกระตุกไปมา
อ๊ายย! ๆ ชิสากรี๊ดออกมาสุดเสียง ราวกับกำลังปลดเปลื้องปลดปล่อยอะไรออกมากับเสียงร้อง
รู้สึกตัวลอยหวิวๆเหมือนวิญญาณปลิวออกจากร่าง
หัวโล่งโปร่ง เรื่องเศร้าในใจเตลิดเปิดเปิงหายไปสิ้น
แฮ่ก! ๆ ๆ ลูกชายคนโตลุกนั่งมองหน้า ในสภาพคุกเข่าอยู่บนพื้นปลายเตียง
เพี๊ยะ! ชิสาลุกหวดฝ่ามือบนใบหน้าหล่อสุดแรง
ใบหน้าเค้าสะบัดหันทว่าไร้เสียงร้องใด เป็นมือของคุณแม่เองที่เจ็บจนจี๊ดถึงข้อมือ
"นิสัยไม่ดี ทำแบบนี้ทำไม" คุณแม่ตวาดหน้าหล่อๆที่คุกเข่าเงยมอง
ลูกชายกลับยิ้มแล้วลุกเดินหนีออกจากห้องแบบไร้เยื่อใย
ฮือ! ๆ ๆ คุณแม่ก้มหน้าร้องไห้กระซิกๆ น้ำเสียวปนน้ำลายก็ไหลเอ่อออกมาเต็มผ้าปูที่นอน