เห็นแพทริกลุกออกไปแล้ว วีรณาจึงสบโอกาส ค่อยๆปีนลงจากเตียงแล้วย่องออกมาอย่างเบาที่สุด เธอเกรงว่าเรื่องที่คนตัวโตจะคุยกับเธอคงไม่พ้นเรื่องที่จะบอกเลิกเธอแน่ เธอยังไม่พร้อมจะฟัง แต่ทว่าคนตัวโตหันมาเห็นเข้าซะก่อน จึงก้าวมาหาเธอทั้งที่สวมเพียงแค่กางเกงยีนส์ขายาวสีเข้มไว้เพียงตัวเดียวเท่านั้น
“จะไปไหนครับ” เสียงทุ้มต่ำที่ดังมาจากด้านหลังทำให้วีรณาสะดุ้งจนตัวโยน เพราะไม่คิดว่าจะถูกจับได้ ก่อนจะหวีดร้อง เมื่อแพทริกอุ้มเธอกลับมาที่เตียง
“วี...วีแค่จะกลับห้องค่ะ” วีรณาตอบอึกอัก ตอนนี้เขาและเธอกลับมาอยู่ในท่าเดิมอีกแล้ว เพียงแต่เปลี่ยนจากที่เขานุ่งผ้าเช็ดตัวเป็นสวมกางเกงยีนส์ไว้แทนแต่ท่อนบนยังคงเปลือยเปล่าเช่นเดิม
“โอเค...งั้นก็ได้ครับ” แพทริกยอมทำตามอย่างว่าง่าย จนวีรณาแปลกใจ เขาดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นมานั่งปลายเตียง “แต่ก่อนไปเราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“ระ...เรื่องอะไรคะ” วีรณาเริ่มมีอาการพูดติ
