มาลินรู้สึกตัวอีกครั้งมองเพดานที่ไม่คุ้นเคย หญิงสาวเหมือนถูกพวกชายฉกรรจ์ชุดดำล้อมหน้าล้อมหลังจับตัวเธอพามาที่ไหนไม่รู้ เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนแอบสะดุ้งตื่นเมื่อเห็นร่างแกร่งที่มีรอยสักลายเสือเต็มตัว โหมดใบหน้าเคร่งขรึมทำให้บุคลิกเขากลายเป็นโหดมากกว่าเดิม
“ตื่นแล้วเหรอ เหยื่อน้อยของไอ้ลีโอ”
น้ำเสียงเข้มกราดเกรี้ยวดุดันเอ่ย มืออีกข้างคีบบุหรี่ก่อนจะสูบบุหรี่พ่นควันออกจากปาก พลางนั่งโซฟาราคาแพงในท่าไขว้ห้างเหมือนมาเฟียกลุ่มอิทธิพลกลุ่มหนึ่งอย่างที่เธอเคยเห็นในซีรีส์
“แค่กๆ คุณเป็นใคร จับตัวฉันมาทำไม”
มาลินไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว รีบปิดปากปิดจมูกพลางเบือนหน้าหนีทางอื่น สีหน้ารังเกียจแก่ชายแปลกหน้าขึ้นชัดเจน
“แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นคนของใครล่ะ? ฉันก็แค่อยากหาโอกาสคุยกับเธอสองต่อสองตามลำพัง แต่ไอ้ลีโอมันไม่เปิดทางให้ฉันบ้าง ฉันก็เลยต้องทำแบบนี้ อีกไม่นาน มันคงร้อนรนใจตามหาว่าที
