บทที่1 เรารักกัน
1608 Words
ปราชญ์ บอดี้การ์ดหนุ่มที่เปรียบเสมือนเพื่อนชายสนิทสนมมากที่สุดสำหรับคุณหนูเอาแต่ใจตัวเอง เขามีหน้าที่ปกป้อง อารักขาความปลอดภัยลูกสาวเศรษฐี บิดาตามใจหญิงสาวอนุญาตเที่ยวต่างประเทศ หลังจากเรียนจบมานานและเขาเก็บงำความรู้สึกบางอย่างไว้ในใจ ห้ามให้คุณหนูของเขารับรู้เสียเด็ดขาด
รถสปอร์ตคันหรูจอดตรงหน้าโรงแรมชื่อดังระดับห้าดาวที่สุดในเมืองลอนดอน มาลิน สกุลเรวัติ ลูกสาวคนโตของอดีตท่านประธานมาริค สกุลเรวัติ เธอเพิ่งออกเที่ยวนอกเมืองเป็นทริปสุดท้ายก่อนกลับบ้าน พรุ่งนี้เช้า ตามคำสั่งของบิดาที่ต้องการให้ลูกสาวคนโตบริหารงานโรงแรมของคุณปู่หรือพ่อของมาริคเคยเสียชีวิตลง
คราวแรกบิดาปฏิเสธรับงานโรงแรมแต่มีหุ้นส่วนใหญ่ ซึ่งตอนนั้นมาริคเป็นทายาทคนเดียวจึงรับบริหารงานบริษัทของคุณหญิงนวลนภาหรือคุณย่าของมาลินที่เสียชีวิตมานาน
ทว่าตอนนี้บิดามีทายาทถึงห้าคน ซึ่งพี่ชายและน้องชายรองได้รับตำแหน่งสืบทอดบริษัทของบิดา ดังนั้นคนเรียนสาขาการท่องเที่ยวและภาษาอย่างเธอคงไม่พ้นเข้าบริหารโรงแรมของคุณปู่แน่นอน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากทำก็ตามที
“ถึงโรงแรมแล้วครับคุณหนู”
เสียงเข้มเอ่ยทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์นึกคิด มาลินเห็นว่าบอดี้การ์ดคู่ใจเปิดประตูรถรอแล้วแอบยิ้มเก้อเขิน
“ถึงแล้วเหรอปราชญ์”
คุณหนูมาลินก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายอันโปรด ใบหน้าหวานอมเปรี้ยวเหลือบมองเห็นการ์ดของมาริค บิดาคอยวนเวียนแถวโรงแรมซึ่งเป็นที่พักของเธอ เธอแอบถอนหายใจยาวกับความเป็นห่วงมากเกินไป หญิงสาวคุ้นชินตาแล้วที่มีคนคอยติดตามตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย
เพราะบิดาหวงลูกสาวหนัก สั่งปราชญ์กีดกันผู้ชายทุกคนเข้ามาจีบเธอ ซึ่งเธอไม่ต้องการพูดคุยกับใคร เพื่อนผู้หญิงแทบไม่มี มีแต่ปราชญ์ เพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจได้มาก
เพื่อนที่เธอคิดเกินกว่าคำว่าเพื่อนกับเขา...
“ครับ คุณหนูจะออกไปเที่ยวกลางคืนอีกไหมครับ”
บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยถามเสียงดุดันแต่แฝงด้วยความเป็นห่วง ที่ปราชญ์ถามเพราะวันแรกคุณหนูสุดดื้อมาเที่ยวที่นี่หลังจากร่วมงานแต่งงานของพี่ชายตัวเอง หญิงสาวชอบท่องเที่ยวกลางคืนแทบทุกวัน
เขาทำได้แค่ห้าม แต่เธอไม่ฟังเที่ยวดื่มเมาเหล้ากับผู้ชายหน้าตาดีเข้ามาตีสนิทสนม ซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องแยกคุณหนูสุดดื้อรั้นออกจากพวกแมงดา เขายอมรับว่าหึง!
“ลินจะไปเที่ยวทำไม ในเมื่อพรุ่งนี้ต้องกลับบ้านแล้ว ขืนพ่อริครู้ว่าลูกสาวชอบทำตัวเมรีขี้เมาล่ะก็ ลินคงงดสั่งห้ามให้ออกมาเที่ยวแน่ๆ เลย”
“ดีแล้วละครับ คุณหนูลินจะได้พักผ่อนคืนนี้เต็มที่ก่อนเดินทางกลับพรุ่งนี้เช้า”
ปราชญ์แอบสบายใจกับคุณหนูสุดที่รักของเขาทำตัวเป็นเด็กดี เชื่อฟังเขาสักวัน ใจจริงเขาไม่อยากให้เธอแต่งตัวเซ็กซี่เพื่อพวกผู้ชายคนแทะโลมเธอด้วยสายตาเสือหิว
“นี่ปราชญ์เข้าข้างพ่อลินอีกคนเหรอ รู้ไหมว่าลินน้อยใจปราชญ์มาก”
มาลินหันตวัดสายตาหวานมองทางเพื่อนสนิทควบตำแหน่งบอดี้การ์ดคู่ใจด้วยเอาเรื่อง
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณหนู ผมก็แค่เป็นห่วง”
“จริงนะ ดีใจจังที่ปราชญ์เป็นห่วงลินด้วย”
มาลินเผยรอยยิ้มหวานกระชากใจแกร่งละลายกองกับพื้น เธอสวมกอดคนที่ใจสั่นไหวทุกครั้งและวันนี้เธอมั่นใจกับความรู้สึกตัวเอง
“เอ่อ คุณหนูครับ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะครับ” ถึงแม้ว่าจะช็อคและใจเต้นแรงเมื่อคุณหนูสุดที่รักสวมกอดเขาแนบชิด ทว่าตอนนี้มันไม่เหมาะสม
“ขอโทษ ลินเผลอลืมตัวไปหน่อย ลินเริ่มหนาวแล้ว เราเข้าไปพักข้างในกันดีกว่านะคะ”
“ก็ได้ครับ”
ปราชญ์มองตามคุณหนูมาลินกำลังเข้าที่พัก ก่อนหยิบของที่เธอเดินช็อปปิ้งออกจากหลังรถพลางระงับหัวใจกำลังเต้นแรง ชายหนุ่มเก็บความรู้สึกที่เธอสวมกอดเป็นครั้งแรก
เขารู้ว่าเขาผิดแอบหลงรักลูกสาวเจ้านาย คนที่อุปการะเลี้ยงดูเขาที่เป็นเด็กกำพร้าถูกทอดทิ้งแต่เด็ก จนได้ทำงานดูแลลูกสาวของพวกท่าน จากความใกล้ชิดกลายเป็นความรัก รักที่เป็นไปไม่ได้
“คุณหนู ผมรักคุณลินนะครับ คุณหนูสุดดื้อของไอ้ปราชญ์คนนี้”
บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยเสียงเบาหวิว กระซิบบอกต่อหัวใจ รักที่ไม่สามารถครอบครองได้ แต่เขาทำได้แอบมองคุณหนูได้เจอกับคนที่คู่ควร ซึ่งไม่ใช่ปราชญ์ผู้ต่ำต้อยคนนี้!
___________
มาลินต้องการคุยกับเพื่อนสนิทเป็นการส่วนตัว หญิงสาวรับรู้ความรู้สึกแปลกๆ ของตัวเองมาสักพัก และตอนนี้เธอไม่อยากยื้อเวลาอีกต่อไป เก็บเอาไว้นานยิ่งอึดอัดใจ
“คุณหนูมีเรื่องอะไรที่จะใช้ผมเหรอครับ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปราชญ์เข้ามาภายในพื้นที่ส่วนตัวของคุณหนูมาลิน และบางครั้งเขาเกือบหักห้ามใจตัวเองไม่อยู่
“นั่งลงก่อนสิ ตอนนี้เราไม่ใช่ลูกสาวเจ้านายกับลูกน้องนะ ลินอยากคุยกับเพื่อนสนิทที่ลินรักมากที่สุด ไม่ได้เหรอ” สายตาหวานออดอ้อน และนั่นคือจุดอ่อนทำให้เขาใจอ่อนลง
“ครับ”
บอดี้การ์ดหนุ่มขอนั่งอยู่ห่างๆ จากคุณหนูเพื่อความเหมาะสม แต่ว่าคุณหนูของเขานั่งใกล้ชิดเขามากเกินไป
“ถ้าหากว่าปราชญ์เขยิบออกห่างจากลิน ลินจะถือว่าปราชญ์รังเกียจลิน ไม่อยากคุยกับลิน” เธอเห็นว่าเขาทำท่าจะขยับตัวออกจึงแอบกระซิบดักเขาไว้เสียก่อน
“คุณลิน ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ผมก็แค่กลัวว่ามันจะไม่เหมาะสม”
ปราชญ์ไม่กล้าขยับตัว กลัวว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในสายตาคุณหนูมาลินอีก
“ไม่เหมาะสม? หมายความว่ายังไง ลินไม่เข้าใจ”
“ก็ผมเป็นแค่บอดี้การ์ด ลูกน้องของพ่อคูณหนูเท่านั้น ผมเป็นคนต่ำต้อย ไม่กล้าสนิทสนมคุณหนูลินหรอกนะครับ”
“ลินไม่สนใจ ลินรู้แต่ว่าลินรักนาย ปราชญ์”
คำสารภาพรักจากความรู้สึกแท้จริงเอ่ยแก่ชายหนุ่มรับรู้ และเธอหวังว่าเขาเองก็คงมีความรู้สึกกับเธอเหมือนกัน
“คุณลิน!”
ปราชญ์ทำหน้าเหวอ ตกใจกับคำพูดของคุณหนูที่เขารักและให้เกียรติมากที่สุด
“จะตกใจอะไรกัน ลินรู้ว่านายก็รู้สึกกับลินไม่ต่างกัน เราต่างคนต่างรู้จักสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก ทำไมลินจะไม่รู้ว่านายแอบคิดอะไรกับลิน”
มาลินรู้มาตลอดว่าเพื่อนสนิทพ่วงตำแหน่งบอดี้การ์ดคู่ใจแอบคิดอย่างไรกับเธอ และเธอเองเพิ่งรับรู้หัวใจตัวเองว่าละสายตาจากเขาไปไม่ได้ ตอนนี้ใจเราตรงกันก็น่าจะเพียงพอแล้ว เรื่องอื่นอย่างไร เธอไม่สน
มาลินไม่ใช่หญิงสาวยุคสมัยเรียบร้อย อ่อนหวานที่ต้องรอให้ฝ่ายชายสารภาพรักก่อน ยุคสมัยนี้ผู้ชายดีๆ แท้ๆ ยิ่งหายากกว่างมเข็มในมหาสมุทร ถ้าหากฝ่ายหญิงไม่รุกก่อนคงหวังได้กินแห้วหรือขึ้นคานทองสมใจแน่นอน
เธอเองก็เรียนจบตั้งนาน มัวแต่ท่องเที่ยวเอาแต่ใจตัวเอง อายุใกล้จะมีครอบครัว ขนาดพี่ชาย ปรเมศคู่แฝดเธออายุเท่ากันยังมีลูกมีเมียก่อนใคร ก็อย่างเขาว่า ใครดีใครได้
“ว่ายังไงล่ะ ลินบอกความในใจของลินไปก่อนแล้ว ปราชญ์จะมานั่งเงียบแบบนี้ไม่ได้ ลินรู้ว่านายก็แอบชอบลินเหมือนกัน”
“คุณลิน!”
ปราชญ์ขึ้นเสียงเข้มอีกครั้ง ความรู้สึกของเขาเก็บเอาไว้ในใจสิบกว่าปี ดันมีคนล่วงรู้เอาจนได้ และเธอรู้ว่าเขาแอบหลงรักดอกฟ้า
“หน้านายเก็บความรู้สึกไม่เก่งหรอก นายรู้สึกยังไงก็แสดงออกมาหมด ทำไมลินจะไม่รู้ว่านายรู้สึกอย่างไรกับลิน” มาลินจะไม่รออีกต่อไป เธอรอมาว่าเขาจะสารภาพรักกับเธอ ทว่าคำพูดของบิดาทำให้ต้องออกมาพูดเร่งด่วน
‘กลับมาคราวนี้ พ่อจะให้ลูกลินทำความรู้จักกับลูกชายเพื่อนของพ่อ เขาเป็นลูกชายนักธุรกิจ มีฐานะชาติตระกูลเก่าแก่ดีและที่สำคัญโสด พ่ออยากให้ลูกลินทำความรู้จักกับเขาบ้าง’
ดูก็รู้ว่าบิดาต้องการจับคู่ให้ลูกสาวคนโตแต่งงานกับคนที่เหมาะสมเท่าเทียมกัน ซึ่งมาลินไม่ต้องการแต่งงานกับคนที่บิดาหาให้เด็ดขาด เพราะเธอมีคนอยู่ในใจแล้วคือคนใกล้ตัว ปราชญ์ของเธอ
“คุณลินรู้ขนาดนี้แล้ว ผมคงไม่กล้าปฏิเสธแล้วสินะครับ”
ปราชญ์ยิ้มรับความรู้สึกตัวเองกำลังใจเต้นระรัว เขาเก็บความรักเอาไว้ก่อนเปิดเผยให้คุณหนูรับรู้ว่าเธอมีอิทธิพลต่อหัวใจเขามากขนาดไหน
“ปราชญ์ นายยอมรับแล้วใช่ไหมว่านาย...”
“ครับ ผมเก็บความรู้สึกนี้มานาน ผมรักคุณหนูลิน รักมานาน และวันนี้คุณหนูทำให้ผมต้องหักห้ามใจตัวเองไม่ไหว เพราะคำว่าหน้าที่มันค้ำคอ”
“ปราชญ์ อื้อ”
เรารักกัน แค่นั้นก็เพียงพอ หญิงสาวคิดมีความสุขใจก่อนเงยหน้ารับจูบจากชายหนุ่มคนที่เธอรักมากที่สุด ผ่านพ้นคืนนี้ไป เธอจะไม่เสียดายชีวิตแล้ว... เพราะชีวิตเธอมอบให้เขาดูแล
#เรื่องนี้มีฉากเลิฟซีนแซ่บเยอะๆ อยากให้ทุกคนได้อ่านกัน (ไรท์พัดลดา)
- Writer
