“แกนี่มันใจเสาะจริงๆ เลย แกเกิดมาเป็นลูกฉันได้ยังไงวะ แกรู้ไหมกว่าฉันจะเอาชนะใจแม่แกได้ก็เป็นปีๆ แถมยังโดนตาของแกดูถูกอีกต่างหาก แต่ฉันก็สู้ แล้วทำไมแกถึงยอมแพ้อะไรง่ายๆ แบบนี้ ” ธีรยุทธ์พยายามพูดให้ลูกชายฮึดสู้อีกครั้ง แต่ดูท่าความหวังจะเป็นศูนย์
กิจนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา เพราะเขามันใจเสาะจริงๆ เขาไม่กล้าไปเสนอหน้าให้ลิลลี่เห็นอีก กลัวว่าพื้นที่หัวใจของลิลลี่จะมีแต่ความเกลียดชังตน เขาไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น อยากให้เจ้าหล่อนหลงเหลือความรู้สึกดีๆ กับตนอยู่บ้าง
“เออ แกไม่สู้ก็ไม่ต้องสู้ ปล่อยให้หนูลิลลี่ไม่เจอคนที่ดีและเข้มแข็งกว่าแกละกัน” ท่านส่ายหัวอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินออกจากห้อง ปล่อยให้ลูกชายนั้นจมอยู่กับความทุกข์ ความพ่ายแพ้อยู่คนเดียว
เมื่อบิดาเดินออกไป มือหนาล้วงรูปใบเล็กขึ้นมาจากกระเป๋า ซึ่งเป็นรูปของลิลลี่ที่ตนแอบถ่ายเอาไว้ตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกั
